De afgelopen raadsvergadering ging o.a. over maatwerk in de ruimtelijke ordening. Mag je via maatwerk-oplossingen van bestaande regels afwijken om aan de wensen van inwoners tegemoet te komen?
Nu heeft maatwerk een positieve klank. Veel bedrijven prijzen zichzelf aan met de kreet: Wij leveren maatwerk! En laten we eerlijk zijn, wie heeft nou liever niet een product of dienst dat is toegesneden op zijn of haar wensen. Ook overheden proberen in hun dienstverlening zoveel mogelijk maatwerk te leveren. Helemaal goed
Maar dienstverlening is iets anders dan besturen. Een paspoort is iets anders dan het opleggen van een bouwstop. De overheid heeft een machtspositie ten opzichte van de burger. De lokale overheid kan je verbieden om je huis te verbouwen, te verplaatsen of te vergroten of om er een schuur bij te zetten. Heel ingrijpend.
In onze moderne rechtsstaat wordt een burger gelukkig beschermt tegen een al te opdringerige overheid. Daarom hebben we in dit land de rechten (en plichten) van burgers vastgelegd in regels. Dat gebeurt op rijks, provinciaal en gemeentelijk niveau.
Die regels bieden rechtszekerheid voor de burger, maar ook rechtsgelijkheid. Iedere inwoner van Putten heeft dezelfde rechten, u weet wel, zonder aanziens des persoons.
Vroeger was dat wel anders. Mijn opa moest nog met de pet in de hand naar de jonker. De lage adel in Putten, de grootgrondbezitters, de notabelen van het dorp hadden het toen voor het zeggen. Verhalen uit een ver verleden? Ach, 100 jaar geleden.
Tegenwoordig hebben velen het gevoel dat we doorgeslagen zijn, regels zijn er vooral om de burger te pesten. Waarom passen we niet altijd maatwerk toe?
Tuurlijk, regels zijn star en soms te star. Soms pakt het toepassen van regels heel onrechtvaardig uit. Soms ontstaan unieke situaties waarmee de wetgever (kan dus ook de gemeente zijn) nooit rekening heeft gehouden. Soms zijn er maatschappelijke belangen in het spel, waarbij het vasthouden aan de regels niet verantwoord zou zijn. Soms verliezen we de menselijke maat geheel uit het oog als we regels rechtlijnig zouden toepassen. En soms zijn regels botweg strijdig met elkaar.
In al die gevallen, en wellicht nog meer is het naar mijn smaak goed als een bestuurder een vrije interpretatie geeft aan regelgeving. Als hij in die gevallen maatwerk durft te leveren. Een rechter doet niet anders, dat noemen we dan jurisprudentie. En natuurlijk heeft de bestuurder, net als een rechter, de plicht dat maatwerk goed te motiveren. En dan zijn er altijd nog volksvertegenwoordigers die toezien op het handelen van bestuurders en in laatste instantie zijn er ook nog rechterlijke instanties
Maar maatwerk kent in mijn optiek ook zijn grenzen. Maatwerk is niet bedoeld voor situaties waarin we de bestaande regels te betuttelend vinden. Waarin we het eigenlijk oneens zijn met het bestaande beleid. In die gevallen moeten we niet kiezen voor maatwerk, maar moeten we die regels afschaffen of wijzigen.
Het is mijn stelling dat de burger uiteindelijk niet gebaat is met een vage toepassing van regels en een dunne motivering van besluiten. Dan wordt die burger weer afhankelijk van de grillen van de bestuurder. Dan komt de willekeur toch weer om de hoek kijken. Dan hebben we na 100 jaar weer een nieuw soort jonker gecreëerd.
In de afgelopen twee jaar las ik enkele berichten over het aanleggen van landgoederen. Ten eerste las ik over een landgoed tegen het huidige industrieterrein van Keizerswoert aan van 10,7 hectare. Vervolgens las ik betreft een landgoed aan de Pasdijk van 14 hectare. De laatste keer las ik over een boerderij aan de Vanenburgerallee waar men een boerderij wil opdelen in 6 wooneenheden voor 55-plussers en een viertal woningen in de rest van de bebouwing. Dit is geen landgoed, maar het komt wel voort uit het idee van clusterwoningen. Langs de Beulekampersteeg en de Hogesteeg zag ik ook nieuwe aanplant, dit zal wel te maken hebben met de bouw van een object aan het eind van de Vurenboomweg.
Een projectontwikkelaar wil de huidige boerderij op Keizerswoert omzetten naar een landgoed. De bebouwing is de boerderij met ongeveer 600 m2 aan schuren. Het bedrijf mag nog eens 1350 m2 bijbouwen. Samen met de 10,7 hectare grond en de ligging tegen een stuk natuur geeft een zodanige landschappelijke waardeverbetering (eventuele beken of sprengen kunnen dit nog versterken) om vergunning te krijgen. Bij de grote van 10 hectare mag er 4000m3 + 2500m3 aan hoofdgebouwen gebouwd worden ( Bij 13 hectare of meer spreekt men van 4000m3 + 4000m3). De hiervoor genoemde 4000m3 + 2500m3 worden verdeeld over 4 huizen van verschillende grootte. Dit zijn cluster woningen, wat wil zeggen dat meerdere gezinnen per woning mogen wonen. De oude boerderij met veestal en kapschuur mogen blijven staan, de rest moet worden afgebroken en de 1350 m2 niet gebouwd.
Globale voorwaarden zijn: open stellen voor publiek, parkeerplaatsen aanleggen, 8,5 hectare bomen planten. Er moeten onderzoeken verricht worden op gebied van geluid en milieu etc. Hiermee wil ik aangeven dat het aanleggen van een dergelijk landgoed niet vanzelf gaat en de nodige kosten met zich meebrengt. Maar toch, als je een dergelijk boerderij in handen krijgt voor de agrarische prijs en je kunt er op een handige manier 10 woningen in realiseren, dan valt de prijs wel mee (een gezegde is; het kost wat, maar dan heb je ook wat). Het valt mij op dat een schuur die er niet is wordt meegeteld voor de te slopen m2. Wil hierbij aanmerken dat dat landelijk beleid is.
Er werd eens in de raadzaal van ons gemeentehuis geroepen dat bomen planten een linkse hobby is. Maar ik heb ook weleens gelezen, dat het juist een rechtse hobby is. Immers, de rechtse mensen willen allemaal een bos aanleggen als ze er maar aan kunnen verdienen of er in kunnen wonen.
Wat vindt u van deze ontwikkelingen?
Twee opvallende nieuwsberichtjes. De Stentor berichtte over de sluiting van een openbare basisschool in Putten. De vraag daarbij is: waar gaat de gemeenteraad van Putten m.b.t. het openbaar basisonderwijs in Putten nog precies over, want de Stichting PROO vormt het bestuur van het openbaar onderwijs in Putten en in de regio.
Het tweede berichtje ging over het bestuursakkoord tussen rijk en gemeenten. Dat is weer een stapje dichterbij gekomen, zo lezen we in het VNG-blad van 18 februari jl. Het gaat dan over de overdracht van taken en verantwoordelijkheden van het rijk naar o.a. gemeenten (decentralisatie).
Moeten we als kleine gemeente blij zijn met deze voorgenomen decentralisatie?
Ik betwijfel dat. Ten eerste roomt het rijk met het decentraliseren van taken de bijbehorende budgetten af. Het rijk denkt dat gemeenten het goedkoper kunnen. De gemeenten mogen de klus dus klaren met minder geld.
Ten tweede kun je je afvragen of een kleine gemeente die nieuwe taken wel aankan. Is de gemeentelijke organisatie daarvoor niet te klein, te kwetsbaar? Is het niet te duur en te risicovol? Een oplossing kan zijn dat de kleine gemeenten de handen ineen slaan. Maar samenwerking tussen gemeenten heb je in soorten en maten. En daar zit ook mijn zorg.
Decentralisatie van rijkstaken zou zo weleens kunnen leiden tot schaalvergroting, tot een vorm van regionalisering. Dan krijgen kleine gemeenten er geen taken en bevoegdheden bij, maar raken ze hun bestaande taken en bevoegdheden juist kwijt.
Op de Noord Veluwe staat geen gemeentelijke herindeling op de agenda; de zelfstandigheid van Putten is niet in het geding. Voor Putten schuilt het risico veel meer in een sluipende uitholling van binnenuit. Beetje bij beetje verdwijnen dan taken en bevoegdheden richting regionale organen. Organen waarop de zeggenschap en de controle van de burger en de gemeenteraad beperkt is.
In het collegeakkoord hebben we aangegeven dat samenwerking tussen gemeenten in de regio prima is, maar dan wel zonder overdracht van bevoegdheden. Uiteraard moet de uitoefening van die bevoegdheden wel betekenisvol zijn en blijven, anders is het een lege huls. In die zin is het vraagstuk rondom de opheffing van een openbare basisschool in Putten wel interessant.
Mijn voorkeur heeft het om het vraagstuk van lokaal bestuur en dienstverlening vanuit het perspectief van de burger te benaderen en het daarom zo dicht mogelijk bij de burger te organiseren. We moeten opletten om niet in de val te trappen van een impliciete gemeentelijke herindeling via de geleidelijke weg van decentralisatie van rijkstaken. Decentralisatie van rijkstaken zou zo maar het paard van Troje kunnen zijn.
We zien de laatste maanden op de website van CU en Wij Putten een toename van het aantal bloggers. Columns die aanzetten tot nadenken. Dat vind ik mooi. Neem nou de weblog ‘Platpolderen’ van Bertus Cornelissen (CU-raadslid). Hij stoort zich aan de besluiteloosheid van de huidige gemeenteraad. Het gaat tegenwoordig vooral over communicatie en draagvlak, maar dat leidt vooral tot besluiteloosheid. Bertus doet de zittende collega-raadsleden de suggestie zich enkele nieuwe idealen, nieuwe doelen aan te schaffen met betrekking tot de toekomst van Putten. Dan kunnen we weer meters maken.
Bertus geeft ook een verklaring waarom die besluiteloosheid zich juist nu in de gemeenteraad manifesteert. Dat heeft te maken met de generatiewisseling in de gemeenteraad in 2010.
Heeft Bertus in zijn analyse gelijk? Om te beginnen gaat hij wat slordig om met de generatie-indeling. Zo dicht hij kwaliteiten toe aan de baby-boomers die horen bij de vooroorlogse generaties. Zie onderstaande link. Geeft ook meteen een antwoord op zijn vraag tot welke generatie hijzelf behoort.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Generatie_(sociologie)
Dan de generatiewisseling in 2010. Daar is inderdaad sprake van. GB verloor zijn voorman Wien van den Brink. Bij de VVD ging Siksma met pensioen. Bij het CDA koos Fabriek voor het wachtgeld. Bij de CU ging men voor verjonging en traden Van Beek en De Graaf terug. PvdA/GL is niet meer vertegenwoordigd in de raad.
De volgende vraag is of ‘besluiteloosheid’ een juiste omschrijving is van het fenomeen dat Bertus waarneemt. Of moeten we constateren dat ‘verbinden’ nu eenmaal tijd kost?
Maar is de ‘besluiteloosheid’ die Bertus constateert nu een gevolg van de generatiewisseling? Voor zover we met ‘besluiteloosheid’ de langere doorlooptijd van voorstellen bedoelen als gevolgen van het ‘verbinden’ wel. Maar ik denk dat er nog iets speelt. Dat heeft meer te maken met de menukaart van de gemeenteraad. Die bevat af en toe gerechten, die gemaakt zijn met recepten van het oude college. Die gerechten zijn niet altijd even smaakvol. Sommige worden dan ook weer linéa recta naar de keuken teruggestuurd. Ook deze vertraging moet niet verward worden met besluiteloosheid. Gelukkig beschikken we inmiddels over een nieuw receptenboek, het collegewerkprogramma. De koks in het gemeentehuis kunnen zich ermee gaan uitleven.
Tot slot. Moet de huidige generatie raadsleden zich nu echt nieuwe doelen aanschaffen? Ik denk het niet. Om met Rutte te spreken. Het is de kunst om met kleine ingrepen grote gevolgen te bewerkstelligen. Het gevaar is altijd met de politiek dat ze gaan voor de grote ingrepen met uiteindelijk kleine of zelfs negatieve resultaten. Voor mij gaat het over de gewone dingen in de samenleving, over veilig, groen, schoon, duurzaam, sociaal en economisch welvarend. Daar red ik mij in de komende tijd wel mee.
Het CDA kwam afgelopen raadsvergadering met een motie waarin ze het college opriep om in het vervolg de rondvraagpunten weer in de collegenotulen op te nemen. Het college was daarmee gestopt sinds het gedoe over de verkoop van de Nijkerkerstraat 32a. Raadslid Van Lagen gebruikte informatie uit de Niet Openbare collegenotulen.
Het niet meer vermelden van de rondvraag in de notulen vond de gehele raad te ver gaan. Het college heeft aangegeven de oude werkwijze weer in ere te herstellen. Prima. Toch zou ik het op prijs stellen om als raad en college binnenkort heldere afspraken te maken hoe om te gaan met ‘niet-openbare’ informatie. De uitleg van Klaas van der Werf daarover in de Puttenaer van 15 september 2010 is wat mij betreft onjuist. Deze uitleg onderstreept de noodzaak om heldere afspraken te maken, juist om herhaling van bijvoorbeeld situaties als rondom de N-32a in de toekomst te voorkomen.
Maar de Wij Putten fractie werd wel ‘getriggerd’ door de CDA-motie. De motie sprak over actieve informatieplicht. Op de keper beschouwd, ging de motie maar zijdelings over de actieve informatieplicht. Actieve informatie gaat veel verder dan het toezenden van collegenotulen.
De actieve informatieplicht is geregeld in artikel 169 van de gemeentewet. Daar staat in lid 1 en 2: Het college en elk van zijn leden afzonderlijk zijn aan de raad verantwoording schuldig over het door het college gevoerde bestuur. Zij geven de raad alle inlichtingen die de raad voor de uitoefening van zijn taak nodig heeft.
Bovenstaand is de kern van de actieve informatieplicht. Het college, maar ook de collegeleden afzonderlijk, informeren de raad actief. Een raadslid hoeft er niet om te vragen. Overigens als een raadslid er wel om vraagt, informeert het college uiteraard ook (artikel 169, derde lid gemeentewet).
Een zelfbewuste raad geeft zelf aan hoe zij de actieve informatieplicht ingevuld wil hebben. Daarom heeft Wij Putten-raadslid Gert van Westing de andere fracties uitgedaagd om via een initiatiefraadsvoorstel de actieve informatieplicht goed te regelen. Die handschoen is door de Puttense gemeenteraad opgenomen, en dat gaan we als het aan Wij Putten ligt nog voor de zomervakantie met elkaar regelen. Twee vliegen in één klap, de rondvraag weer terug in de notulen en binnenkort ook de actieve informatieplicht geregeld.
PUTTEN – Raadslid Gert van Westing van Wij Putten neemt met ingang van maart ontslag als gemeenteraadslid, zo heeft hij de burgemeester schriftelijk laten weten. De reden is dat de functie niet te combineren is met zijn nieuwe baan, waarvoor hij vaak in het buitenland is. “Ik heb het een tijdje geprobeerd, maar ik kan onvoldoende invulling geven aan mijn raadslidmaatschap”, aldus Van Westing. “Ik heb het besluit met pijn in het hart genomen, na lang wikken en wegen.”
De vrijgekomen plek in de raad wordt ingevuld door Rien van den Hoek (51), die bij de verkiezingen van vorig jaar op nummer zes van de kandidatenlijst van Wij Putten stond. Hij heeft zich het afgelopen jaar in de commissie Ruimtelijke Zaken kunnen warmlopen voor het raadswerk. De taak van Van Westing in de commissie Middelen komt in handen van Evert Doppenberg (61), de nummer 16 van de lijst, die de Puttense politiek het afgelopen jaar op de voet heeft gevolgd.
Van Westing blijft overigens wel voorzitter van het partijbestuur van Wij Putten.”Ik hoop daar op deze manier meer energie in te kunnen steken.” In de raadsvergadering van donderdag 3 maart neemt hij officieel afscheid van de raad.
Afgelopen week heb ik met stijgende verbazing het rapport gelezen over de bestuurscultuur in het Gelderse Maasdriel. De Commissaris van de Koningin Cornielje reageerde geschokt. Op de eerste pagina van het rapport staat: “Dit politieke spel wordt gekenmerkt door een harde afreken- en vechtcultuur en wordt gedomineerd door troebele persoonlijke invullingen. De omgangsvormen zijn ruw, grof en onfatsoenlijk. Politiek gedrag staat vooral in dienst van het bereiken van politieke, niet inhoudelijke, doelen”.
In Maasdriel vraagt men geen toestemming, men vraagt vergiffenis. En zo gaat het rapport nog 40 pagina’s door.
Oplossing? De onderzoekers gaan heel ver. Wat dacht u ervan om de gemeente op te heffen? Of om een regeringscommissaris aan te stellen? De onderzoekers doen werkelijk deze suggesties. Als u het hele rapport wilt lezen: www.binnenlandsbestuur.nl/Uploads/Files/Document/onderzoeksrapportage-BMC.pdf
Ik blijf even bij de lokale politiek. De opkomst bij de gemeenteraadsverkiezingen was vorig jaar niet denderend. Daarom heeft het ministerie van Binnenlandse Zaken (BZK) al maanden geleden een onderzoek laten verrichten. Het onderzoek heet: Lokale kiezers: lokale keuzes? www.vngmagazine.nl/nieuws/1468/‘versterk-lokaal-karakter-raadsverkiezingen’
Het onderzoek komt met enkele opvallende verbetervoorstellen om de gemeenteraadsverkiezingen meer lokaal te maken. Het meest vergaande idee is om landelijke partijen niet meer aan gemeenteraadsverkiezingen te laten meedoen. Alleen lokale partijen doen dan mee aan lokale verkiezingen. Wat vindt u van zo’n gedachte?
Het rapport adviseert ook om lokale partijen meer te ondersteunen. Als laatste valt volgens de onderzoekers te denken aan grotere persoonlijke profilering van lokale politici.
Dat laatste advies snap ik wel, maar er zit toch een gevaarlijk kantje aan. Vluchten in mannetjesmakerij vanwege inhoudelijke armoede lijkt me geen goede zaak. Maasdriel laat zien wat er kan gebeuren als de inhoud uit de politiek verdwijnt en de mannetjes te veel last krijgen van hun hormonen.
Enkele tientallen bewoners van Krachtighuizen hebben de bijeenkomst van Wij Putten in ’t Krachtig Huus bezocht om te laten weten wat hun wensen zijn voor het buurtschap, ook met het oog op de naderende vernieuwing van het bestemmingsplan. Doe iets tegen de verrommeling, was rode draad van het commentaar.
Wat kan Wij Putten voor Krachtighuizen betekenen?, luidde de openingsvraag van Ben de Looze, die als voorzitter van de buurtvereniging de bijeenkomst leidde. Op dit moment niet veel, was het antwoord van raadslid Herman Luitjes van Wij Putten, al gebruikte hij er iets meer woorden voor. Kern van zijn verhaal: Wij Putten is een partij die naar de mensen wil luisteren en dat is precies wat we vanavond gaan doen. We willen weten wat er leeft, maar verwacht van ons geen toezeggingen. Want die kunnen we niet doen en waarschijnlijk ook niet waarmaken.
Wensen zijn er zat, zo bleek uit de discussie, die vooral na de pauze op gang kwam. Om te beginnen rond de verkeersveiligheid, met name op de Oude Garderenseweg. Er staan auto’s geparkeerd in de groenstrook, omdat beheerders van recreatieparken het niet toestaan dat bezoekers hun auto op de parken neerzetten. Bovendien wordt er doorgaans veel harder gereden dan de toegestane 30 kilometer per uur. “Soms wel 70 of wel 80”, aldus Ben de Looze. Ooit is geopperd om beukenhagen te plaatsen, om daarmee in ieder geval het autoverkeer te scheiden van fietsers en voetgangers. Maar volgens een van de aanwezigen ging dat niet door omdat de gemeente geen trek had in de kosten van het onderhoud. Leg verkeersdrempels aan en zorg voor betere openbare verlichting, luidde een concreet voorstel.
Nog zo’n punt: de rotonde bij het Melkmeisje. De aanleg staat in de planning, wist commissielid Rien van Hoek vanachter de tafel van Wij Putten te melden, maar mannen met spades zijn op de kruising nog niet gesignaleerd. Wanneer gaat het gebeuren? De Looze: “Als ik ’s ochtend op weg wil om geld te gaan verdienen, sta ik soms tien minuten te wachten voor ik links- of rechtsaf kan.” En voor de schoolgaande jeugd is het ook geen pretje. Over de jeugd gesproken: wat betreft speeltoestellen is het buurtschap met één enkele wipkip bij het Smulhuisje bepaald niet rijkelijk bedeeld.
Overlast van Oost-Europeanen bleek de tongen ook goed los te maken. Ze scheuren rond met vette uitlaten, al hebben sommige Puttense jongeren hier ook wel een handje van. Ze schreeuwen naast hun chalet in hun mobiel en ze genereren nogal wat zoekverkeer. Veel beheerders van parken nemen maatregelen tegen de overlast, maar op een aantal parken is de politie kind aan huis, vanwege klachten. En dan de rommel. Vuilniszakken vol blikjes en flessen worden er opgehaald. “Wij Putten doet mee aan de Opschoondag, misschien moeten we hier aan de slag”, was de suggestie van raadslid Wilma van Voorst – Ruiter vanachter de tafel van Wij Putten. “Kom het dan structureel doen”, klonk het vanuit de zaal. Tja, dat gaat misschien wat ver. Ook werd erop gewezen dat sommige beheerders van parken er niet veel aan doen om de boel netjes te houden.
Als het gaat om een nieuw bestemmingsplan, wezen bewoners erop dat er een jaar of twee geleden een fraai rapport is opgesteld over de revitalisering van Krachtighuizen, door De Looze liever aangeduid als het minder tongbrekende ‘opleuken.’ Het bewonersplatform dat destijds rond dit rapport is samengesteld, kan ook fungeren als klankbordgroep bij het vaststellen van het bestemmingsplan, merkte hij op. En het prachtige rapport van Leisure Result is vast nog wel ergens in een la op het gemeentehuis te vinden, opperde de gespreksleider. (red: Eindrapportage Krachtighuizen definitief.pdf te dowloaden) “Probeer het desnoods via de afdeling financiën, die kan de factuur vast nog vinden. Daar staat het adres van dit bureau op.”
Uiteraard kwam ook de permanente bewoning aan de orde en de zotheid die handhaving soms met zich meebrengt. Waarom wordt iemand uit z’n recreatiewoning verjaagd als hij zich netjes en eerlijk inschrijft, maar mag hij veelal blijven zitten als hij een fake-adres opgeeft? Waarom mag je niet in een stenen, goed geïsoleerde woning wonen die aan alle eisen voldoet, maar twintig meter verderop wel, net buiten het park? En waarom mag je wel 365 dagen per jaar in zo’n woning slapen, ofwel permanent recreëren? Vragen waar de drie lokale politici van Wij Putten niet direct antwoord op hadden, maar deze toezegging konden zij dan wel doen: waar mogelijk worden antwoorden gezocht, die vervolgens op de site van Wij Putten worden geplaatst. Met name ook antwoord op de vraag op welk moment burgers concreet inspraak hebben in hoe het nieuwe bestemmingsplan eruit gaat zien.
De opmerking over internet gaf de discussie weer een andere wending: kan de partij niet zorgen voor kabel in het buurtschap? “We behelpen ons hier met schotels en dat geeft maar weer luchtvervuiling”, zei Ben de Looze. “Het liefst zou ik hier eigenlijk glasvezel hebben.” Herman Luitjes: “Dat zou ik aan de Calcariaweg ook wel willen.”
Misschien neemt de partij ook dat wel mee. Hoe dan ook, over twee jaar laat Wij Putten zich graag weer eens zien in Krachtighuizen, om te kijken of er al iets van de wensen terecht is gekomen.
Op 13 augustus 2009 is aan de Kraakweg een man door een hartstilstand overleden. De ambulance kwam daar 19 minuten na de melding aan.
Tijdens de vergadering van commissie middelen in 22 juni 2010 kwam aan de orde dat het ambulancepersoneel het adres aan de Kraakweg niet kon vinden en daardoor na 19 minuten aankwam. Dit is langer dan voorgeschreven.
Er is een intern onderzoek gedaan hoe de gemeente wijzigingen aan wegen meldt, volgens dit onderzoek is alles volgens de regels gegaan. Maar in de commissie middelen vond men dit onderzoek veel te mager en veel te laat. Uit het voorlezen van een brief door de weduwe kon ik opmaken dat zij zeer teleurgesteld was in het onderzoek en het optreden van de burgemeester. GB hamerde er maar op dat de burgemeester excuses moest maken voor zijn optreden naar de weduwe toe.
De burgemeester vertelde dat naar zijn mening de gemeente en hij geen zaken hadden gedaan waarvoor excuses gemaakt zouden moeten worden. Hij stak zelfs de handen in de lucht met de mededeling: we hadden hier een ambulancepost, maar die is weggehaald. Wij hebben totaal geen inbreng bij de ambulancedienst. Laten we ook het rapport van de ambulancedienst eens afwachten. Bij mijn weten is er geen rapport van de ambulancedienst gekomen.
Mijn navigatiesysteem van 2008 kan wel de Kraakweg vinden. (ook de Steven Kraaijstraat van de goede kant)
Op 13 januari 2011 is er opnieuw ingesproken betreffende het bovenstaande en is er voor een onderzoek gepleit.
Aan een gepensioneerde burgemeester om excuses vragen lijkt mij niet zinvol.
Blijven er nog drie punten over:
1 Heeft de gemeente onjuiste gegevens verstrekt en/of slechte bewegwijzering geleverd
2 Waarom kon de ambulancedienst het adres niet vinden?
3 Waarom heeft de politie niets gedaan?
De gemeente speelt een rol bij het incident en is dan volgens mij niet de aangewezen instantie om een terdege onderzoek te doen.
Waarom komt dit probleem dan steeds in de raadzaal aan de orde? Waarom zoekt men het niet hogerop als de gemeente, de ambulancedienst en de politie in gebreke blijven? De ingezonden briefschrijver is arts, die weet waar men het moet melden. Waarom heeft hij nog niets gemeld?
Het laatste nieuws is dat er een nieuw BAG-systeem (Basisregistratie voor Adressen en Gebouwen) is gekocht. November vorig jaar in gebruik genomen, gecontroleerd en goed bevonden, laten we onze energie en geld daar in steken.
Vindt u ook dat er nog een onderzoek moet plaatsvinden naar het oude systeem?
Vakantiespreiding is in het leven geroepen om te voorkomen dat niet alle leerlingen in Nederland tegelijk met vakantie gaan. Recreatieparken en campings en de toeristische trekpleisters raken daardoor minder of niet overbelast en de verkeersdrukte is daardoor minder. Nederland is onderverdeeld in drie regio’s, te weten Noord, Midden en Zuid. Scholen zijn alleen verplicht zich aan de data te houden die het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) oplegt voor de zomervakantie. Voor wat betreft de overige vakantieperiodes geeft het ministerie adviesdata, maar daar hoeven scholen zich niet aan te houden.
Voor de kerstvakantie was de adviesdatum 18 december 2010 tot en met 2 januari 2011. Een aantal basisscholen in Putten heeft dit jaar echter besloten een andere datum te plannen en wel van 24 december 2010 tot en met 9 januari 2011, een aantal basisscholen heeft zich wel gehouden aan de adviesdatum. Vakantiespreiding in Putten dus dit jaar, maar daardoor ook vakantiespreiding in gezinnen die kinderen op verschillende scholen hebben ofwel met meerdere regio’s te maken hebben. Voor de school is het op zich wel een begrijpelijke keus. De periode tussen Sinterklaas en Kerstmis was dit jaar erg klein indien het advies van OCW gevolgd zou worden. Lastig dus om alle activiteiten die met het kerstfeest te maken hebben in deze korte periode te plannen.
Maar als je een gezin hebt met kinderen op verschillende scholen is het erg onhandig. Je moet rekening houden met 3 weken vakantie van de kinderen, maar er is maar 1 gezamenlijke week om wat te plannen met elkaar. Ook om deel te nemen aan bepaalde activiteiten in een andere regio, bijvoorbeeld Harderwijk, is eigenlijk onmogelijk. Het is mij slecht bevallen, het echte vakantiegevoel, zonder tijdsdruk, is er maar heel even geweest.
Wat mij betreft geen vakantiespreiding meer in Putten! Maar wat vindt u ervan?
