We zien de laatste maanden op de website van CU en Wij Putten een toename van het aantal bloggers. Columns die aanzetten tot nadenken. Dat vind ik mooi. Neem nou de weblog ‘Platpolderen’ van Bertus Cornelissen (CU-raadslid). Hij stoort zich aan de besluiteloosheid van de huidige gemeenteraad. Het gaat tegenwoordig vooral over communicatie en draagvlak, maar dat leidt vooral tot besluiteloosheid. Bertus doet de zittende collega-raadsleden de suggestie zich enkele nieuwe idealen, nieuwe doelen aan te schaffen met betrekking tot de toekomst van Putten. Dan kunnen we weer meters maken.
Bertus geeft ook een verklaring waarom die besluiteloosheid zich juist nu in de gemeenteraad manifesteert. Dat heeft te maken met de generatiewisseling in de gemeenteraad in 2010.
Heeft Bertus in zijn analyse gelijk? Om te beginnen gaat hij wat slordig om met de generatie-indeling. Zo dicht hij kwaliteiten toe aan de baby-boomers die horen bij de vooroorlogse generaties. Zie onderstaande link. Geeft ook meteen een antwoord op zijn vraag tot welke generatie hijzelf behoort.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Generatie_(sociologie)
Dan de generatiewisseling in 2010. Daar is inderdaad sprake van. GB verloor zijn voorman Wien van den Brink. Bij de VVD ging Siksma met pensioen. Bij het CDA koos Fabriek voor het wachtgeld. Bij de CU ging men voor verjonging en traden Van Beek en De Graaf terug. PvdA/GL is niet meer vertegenwoordigd in de raad.
De volgende vraag is of ‘besluiteloosheid’ een juiste omschrijving is van het fenomeen dat Bertus waarneemt. Of moeten we constateren dat ‘verbinden’ nu eenmaal tijd kost?
Maar is de ‘besluiteloosheid’ die Bertus constateert nu een gevolg van de generatiewisseling? Voor zover we met ‘besluiteloosheid’ de langere doorlooptijd van voorstellen bedoelen als gevolgen van het ‘verbinden’ wel. Maar ik denk dat er nog iets speelt. Dat heeft meer te maken met de menukaart van de gemeenteraad. Die bevat af en toe gerechten, die gemaakt zijn met recepten van het oude college. Die gerechten zijn niet altijd even smaakvol. Sommige worden dan ook weer linéa recta naar de keuken teruggestuurd. Ook deze vertraging moet niet verward worden met besluiteloosheid. Gelukkig beschikken we inmiddels over een nieuw receptenboek, het collegewerkprogramma. De koks in het gemeentehuis kunnen zich ermee gaan uitleven.
Tot slot. Moet de huidige generatie raadsleden zich nu echt nieuwe doelen aanschaffen? Ik denk het niet. Om met Rutte te spreken. Het is de kunst om met kleine ingrepen grote gevolgen te bewerkstelligen. Het gevaar is altijd met de politiek dat ze gaan voor de grote ingrepen met uiteindelijk kleine of zelfs negatieve resultaten. Voor mij gaat het over de gewone dingen in de samenleving, over veilig, groen, schoon, duurzaam, sociaal en economisch welvarend. Daar red ik mij in de komende tijd wel mee.
