De gemeente Putten moet de komende jaren nog fors bezuinigen. Voor 2014 is er een sluitende begroting, maar hoe de gemeente in 2015 een bedrag van 1,5 miljoen euro kan bezuinigen, wordt pas na de verkiezingen van 19 maart besloten. Dat biedt politieke partijen de kans om nu uit te leggen hoe ze dat gaan doen.
Wij Putten heeft dit in het verkiezingsprogramma aangegeven. Om te beginnen wil de partij stoppen met het toevoegen van rente aan reserves. Feitelijk is dat een vorm van extra sparen, die jaarlijks 800 duizend euro kost. Terwijl de gemeente nu al ruim voldoende reserves heeft. Met het stoppen van deze rentetoevoeging is in één klap ruim de helft van de bezuiniging binnen. En de reserves zelf blijven in stand!
Verder wil Wij Putten ruim een ton verdienen door in de uitvoering slimmer met andere gemeenten samen te werken, bijvoorbeeld bij het innen van gemeentelijke belastingen. Ook kan de gemeente voordeliger inkopen. De 2 ton die we onlangs op de energiekosten van de straatverlichting hebben bespaard, kan daarmee oplopen tot 4 ton. Als we luxe investeringen uitstellen, zoals een dure verbouwing van de raadszaal, hebben we de resterende 2 ton ook binnen, zonder dat het de burger echt raakt.
Tot slot willen we de gemeentelijke budgetten op de nullijn zetten. Veel burgers hebben daar al jaren mee te maken, dus de gemeente moet het ook kunnen. Omgaan met gemeentelijke financiën alsof het je eigen geld is, daar staat Wij Putten voor. Als we dan nog een keer de stofkam door de begroting halen, is er ook geld om extra groen en onderhoud in de wijken te doen.
Wij Putten heeft kleur bekend als het gaat om de financiële keuzes voor de komende jaren, maar ziet dat andere partijen deze materie vooralsnog uit de weg gaan. Nu de campagne is begonnen, wordt het tijd dat andere partijen ook duidelijk maken hoe ze het gemeentelijke huishoudboekje op orde willen krijgen.
Herman Luitjes, raadslid Wij Putten
Wij Putten gaat komende zaterdag 18 januari in Bijsteren huis aan huis vragen wat mensen van hun leefomgeving vinden. Dit in het kader van de actie De wijk in.
Het is de negende keer dat een team van leden van Wij Putten een van de Puttense wijken ingaat, met een enquête over de woonbeleving. Hierin wordt de mensen onder meer gevraagd of ze zich veilig voelen in hun wijk, of er voldoende voorzieningen zijn en hoe het is gesteld met de verkeersveiligheid en de sociale samenhang. Doorgaans blijkt uit de enquêtes dat mensen behoorlijk tevreden zijn, maar dat ze vaak ook wel verbeterpunten aandragen, zoals een extra lantaarnpaal, een verkeersremmer, of wat meer parkeergelegenheid. Omdat het in Bijsteren gaat om een fonkelnieuwe wijk, is Wij Putten extra benieuwd of de planologen erin zijn geslaagd om een optimale leefomgeving te creëren.
De partij gaat komende zaterdag huis aan huis de bewoners hierover bevragen en gebruikt de resultaten mede als basis voor het beleid van de komende jaren. Als er heel concrete verbeterpunten naar boven komen, zet Wij Putten zich ervoor in dat een en ander zo snel mogelijk wordt aangepakt.
Wie niet thuis is, krijgt de enquête in de brievenbus. Het ingevulde formulier inleveren kan tot zaterdag 25 januari op de Mennestraat 54 te Putten.
Een paar weken geleden was Putten weer positief in het nieuws. Opnieuw ging het over afval: in Putten wordt landelijk gezien het minst aantal kilo’s afval opgehaald, blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek.
Een jaar geleden, op 6 december 2012, ging de gemeenteraad akkoord met een prijsverhoging van € 0,90 naar € 1,20 voor de blauwe afvalzakken. Alleen het CDA was tegen. Tegelijk werd besloten dat de groente- en fruitafvalzakken nog goedkoper zouden worden. Met deze prijsprikkel werd nog betere afvalscheiding beoogd. Opzet geslaagd, zou je zo zeggen. De cijfers van het CBS betreffen echter 2012, dus het daadwerkelijke effect van de genomen maatregelen is nog niet bekend.
Als ik uit eigen ervaring mag spreken, dan denk ik dat de prijsverhoging zeker een prikkel vormt. Het zet ons Puttenaren aan het denken. Dat bleek Wij Putten al toen we op 17 november 2012 een eigen benchmarkonderzoek deden. Tijdens de wijkenquête werd aanvullend gevraagd hoeveel afvalzakken er werden verbruikt en of prijsverhoging zou leiden tot nog meer bewustzijn.
In ruime meerderheid waren de bewoners erg positief. De kop in de Stentor van 7 december 2012, daags na de raadsvergadering ‘Blauwe zak fors duurder’ is procentueel geheel waar, maar volgens de bewoners die ik heb gesproken, is het zeker geen issue.
Nu kent mijn omgeving mij als bewust daar waar het gaat om gas- en energieverbruik. Door maatregelen te treffen en enkele investeringen te doen, konden we met ons gezin het energieverbruik in een jaar halveren en komen we met gas niet boven een verbruik van 800 m3 per jaar. Elke week worden standen bijgehouden en Mia, mijn vrouw, werkt dat als boekhouder elke week bij in een spreadsheet. Meten is immers weten.
Met die gedachte heb ik Mia gevraagd om in 2013 te noteren hoeveel afvalzakken ons gezin van twee volwassenen en drie kinderen nu aan de weg zet. Immers, je moet je ergens op baseren.
Na precies een jaar kunnen we constateren welke bijdrage we met 27 plasticafvalzakken en 19 restzakken hebben geleverd. De uitwerking van de verhoging houdt voor ons gezin in:
prijspeil 2012: € 19,80 per jaar | prijspeil 2013: € 25,50 per jaar
27 plasticafvalzakken à € 0,10 | 27 plasticafvalzakken à € 0,10
19 restafvalzakken à € 0,90 | 19 restafvalzakken à € 1,20
Al met al zijn we met ons gezin dus € 5,70 duurder uit. Gelukkig werd in dezelfde raadsvergadering het besluit genomen de lastendruk voor de burger in 2013 te beperken door het tarief van de afvalstoffenheffing met € 5,00 te verlagen.
Een ploeg van vijftien leden van Wij Putten heeft het Puttense Winterfeest van afgelopen zaterdag aangegrepen voor een kroegentocht, waarbij bezoekers van de horeca de gelegenheid kregen om een bekende in Putten een kerstgroet te sturen. Driehonderd mensen schreven een adres op de kerstkaart van Wij Putten, die binnenkort bij de geadresseerden op de deurmat ligt. Enkele tientallen kaarten verlaten Putten, wat eigenlijk niet de bedoeling is, de rest gaat naar opa’s, oma’s, vrienden en kennissen op Puttense adressen.
Net als vorig jaar was de sfeer gemoedelijk en naarmate de avond vorderde wat joliger. De tocht startte bij 2Brothers, ging vervolgens naar de Hertogh, waarna Arap-John maar weer eens een poging ondernam om de banden met De Heerdt aan te halen. Tevergeefs. Gelukkig was er verderop in de Dorpsstraat troost in de vorm van een Jingle Bells-bandje, waar het team even halt hield om mee te zingen. Hartverwarmend.
De volgende pomp was Hinnie’s Bar aan de Klaas Bosstraat, waar het aantal bezoekers met de komst van de witte bodywarmers verdrievoudigde. Ook bij Friends was enigszins sprake van een dergelijk effect, in tegenstelling tot het daarna bezochte Thea’s Café, waar het bepaald wat lastiger was om een goed gesprek te voeren. Dat gold ook voor het volgende café: De Dikke Deur. Bij De Waag was het ten slotte nog wel goed mogelijk om buiten mensen te benaderen voor het schrijven van een kaartje.
De actie van Wij Putten begint enige bekendheid te krijgen: sommigen herinnerden zich het team van vorig jaar of hadden zelf een kaartje ontvangen. Eén kaartschrijver gaf aan nu een kaart terug te sturen aan de schrijver van vorig jaar. Slechts drie waren er zo onleesbaar of incompleet beschreven dat verzending niet gaat lukken. Voor de rest variëren de teksten van een simpele groet met afzender, tot complete en zelfs hartverwarmende epistels. Zo heeft het Wij-gevoel in Putten weer een forse impuls gekregen. En het was nog gezellig ook.
Vanavond gaan leden, bestuur en fractie op kroegentocht in Putten met een missie! Gewapend met blanco kerstkaarten worden Puttenaren op straat en in de kroeg gevraagd aan wie ze een kerstkaartje zouden willen sturen. We hebben een typisch Puttense kerstkaart, niet één maar een paar honderd!
Wij Putten betaalt de kerstkaart en de postzegel. Het enige wat de afzender moet doen, is een adres opschrijven en kerstboodschap natuurlijk.
Waarom doen we dat?
Een kroegentocht is op zichzelf al leuk en Wij Putten houdt van leuke dingen doen.
Meer belangrijk is de gedachte dat veel mensen het leuk vinden als ze een kaartje krijgen.
Waar?
We verzamelen om 20.45 uur bij 2Brothers.
Ben jij vanavond ook in dorp?
Tot vanavond dan!
Wij Putten is maandagavond 9 december met een flinke afvaardiging van de fractie en het bestuur aanwezig geweest op de vrijwilligersmarkt van de SWP, waar organisaties die werken met vrijwilligers zich via een Meet & Greet konden presenteren. Heel wat organisaties maakten gebruik van deze gelegenheid, om toe te lichten wat ze zoal doen, of om nieuwe vrijwilligers te werven. Wij Putten heeft het vrijwilligerswerk hoog in het vaandel staan en vond dit een prima gelegenheid om nader kennis te maken met de organisaties.
Om er een greep uit te doen: De Stichting Maretak Veluwe was aanwezig, die zich inzet voor de begeleiding van kankerpatiënten en hun naasten. Nooit van gehoord. En het Kindcentrum Putten. Wel bekend, maar dat daar ook vrijwilligers werken? En dan Stichting HEST, ook nooit van gehoord. Maar die zorgt al dertig jaar voor stervensbegeleiding bij de mensen thuis, in Garderen, Ermelo en Putten. Vrijwilligers waken ’s nachts bij de stervenden. Soms worden ze gebeld en dezelfde dag weer afgebeld, omdat het niet meer hoeft. Maar ze hebben ook eens iemand negen maanden lang begeleid, nacht in, nacht uit. Soms volgen de bezoeken elkaar in rap tempo op, maar het kan ook maanden stil zijn. De dood heeft zijn eigen agenda.
Knelpunt voor de stichting is dat de vrijwilligers aan het vergrijzen zijn en dat het lastig is om nieuwe mensen te vinden, te meer omdat het vaak voor werkenden geen optie is. De hele nacht wakker blijven verhoudt zich niet best met een baan.
Niet heel veel problemen met het werven van vrijwilligers heeft de Zorggroep Noordwest Veluwe, vertelde coördinator vrijwilligers Margreet Blankestijn van de regio Puttense, waar Elim en De Schauw onder vallen. “We mogen nog niet klagen, al hebben we nog wel vrijwilligers nodig.” In Putten zijn er niet minder dan 225 en de behoefte eraan is de laatste jaren flink gestegen. Dit omdat de geldkraan in Den Haag steeds verder dichtgaat, maar ook omdat Putten sinds enige tijd verpleegtaken heeft, waar de mensen vroeger voor naar Nijkerk of Harderwijk moesten.
De tijd dat vrijwilligers enkel worden ingezet voor het vermaak van de bewoners, zoals een spelletje doen of een praatje maken, is voorbij. Ze helpen bijvoorbeeld ook bij de maaltijd, omdat één betaalde kracht onmogelijk een hele groep kan helpen. En dat vraagt soms haast professionele inzet, bijvoorbeeld als het gaat om de omgang met dementerende ouderen. Kortom: de inzet van vrijwilligers is keiharde noodzaak geworden.
En dan is het tijd voor het eigen vrijwilligerswerk: vriendelijk groetend verlaten zowel de fractie als het bestuur de markt om te gaan vergaderen.
Wethouder Roelof Koekkoek van Wij Putten is ook de komende raadsperiode beschikbaar voor een wethouderspost. Hij staat op nummer 30 op de onlangs vastgesteld kandidatenlijst van Wij Putten.
“Het is mooi werk om heel concreet iets bij te dragen een je plaatselijke leefomgeving en daar ga ik graag mee door”, zegt Koekkoek, die als hekkensluiter op de lijst van Wij Putten de rol van lijstduwer heeft gekregen. Met name noemt hij de aanleg van vrij liggende fietspaden aan de Harderwijkerstraat, waarvoor dit voorjaar daadwerkelijk de schop de grond ingaat. “Ik ben daar blij mee. Putten wordt hiermee een stukje veiliger, vooral voor de honderden jongeren die er dagelijks fietsen”, aldus de wethouder. En het volgende project staat ook al op stapel: de aanleg van fietspaden langs de Zuiderzeestraatweg, zodat er vanaf het station een veilige fietsroute naar Nulde ontstaat.
Maar ook gaat hij graag door met het verder ontwikkelen van cultuurbeleid. “We hebben een cultuurplatform van de grond getild, waarin alle verenigingen en stichtingen op dit gebied samenkomen. Er ontstaat dan een soort chemie, waar onder meer de Puttense Cultuurdag uit is voortgekomen, die nu elk jaar gaat plaatsvinden, op de tweede zaterdag van september”, zegt Koekkoek. “Maar er is nog heel veel te doen.”
Oranje bevindt zich ergens tussen rood en geel. Waar het nou precies oranje wordt weet zelfs de promovendus kleurendokter niet. Eigenlijk een onbestendig mengkleurtje dus, dat oranje.
Van nature is niet zoveel oranje. Verder dan wat fruitsoorten en Pippi Langkous kom ik niet.
Onze Nederlands driekleur heeft nog niet eens zo lang geleden het oranje verbannen en het rood ingebracht. Hoe komt het dan toch dat ons landje zich zo graag oranje wil kleuren?
Het kleurtje oranje symboliseert eigenlijk niet zoveel. Het roept louter associaties op aan het koningshuis. Al heb ik Trix niet zo vaak het oranje zien uitdragen. Zelf heb ik wel een oranje lamswollen trui. In de Schotse hooglanden schijnen lammeren te scharrelen die deze kleur bij zich dragen. Vreemd eigenlijk, als ik er zo over nadenk, een lamswollen trui! Een lammetje draagt toch nog helemaal geen wol!
Oranje dus. Het is als een bindmiddel voor ons volkje. Een hardnekkig plaksel dat niet is los te weken, of we nou in Oezbekistan, Eritrea of Bontebok (Friesland)wonen. Een soort Elfstedentocht gevoel, iets dat van ons is en iedereen verder van af moet blijven. Best wel griezelig, zoveel nationalisme!
Onze koning in de steigers, alias W.A. van Buren, is dit gevoel ook niet vreemd. Als er iets Nederlands op stapel staat, is hij de eerste die zich wentelt in het kleurtje. Trouwens peentjes zijn natuurlijk ook oranje, en oh ja, paprikachips van Lays.
Er heerst dus toch iets van een ‘wij’ gevoel in Nederland. Eigen volk eerst, al mag je dat natuurlijk niet zeggen. Het belichaamt nou niet bepaald het sociaal wenselijk gedrag dat wij ons zelf opleggen.
Het ‘wij’ gevoel is een emotie dat Wij Putten volgens mij ook graag uit wil dragen. Toch kan ik het maar niet te pakken krijgen. Soms denk ik dat ik het in handen heb, maar sijpelt het plotseling weer langzaam weg tussen mijn vingers.
Best vreemd eigenlijk, ik bedoel dat ik schrijfseltjes voor Wij Putten neer klieder, terwijl ik niet eens sympathiseer met de club. Zodra iets neigt naar groepsvorming weet ik mijn kont er wel uit te draaien. Toch doet de Wij Putten club mij wel iets. Het gebrek aan Haagse binding is in beginsel wat mij aansprak. Ook lijkt de partij oprecht begaan met de burger, geen geveinsde emoties. Jammer alleen dat ze het conservatieve karretje niet in poep willen rijden. Maar ja, dat is misschien wel meer mijn dingetje. Een pompoen is overigens ook best oranje.
Wij Putten is ook een zich sterk profilerende club dat korte lijnen hanteert en datgene aanpakt dat de burger raakt. Denk nou niet dat ik hier een lofzang op Wij Putten propagandeer, dan moeten ze toch eerst echt iets doen aan de clubkleding!
Het schijnt dat Wij Putten de website gaat verjongen. Een beetje fris erin. Een lentegevoel creëren dat ontluiken tot gevolg moet hebben. Tijd voor groei. Niets mooiers dan dat. Let maar eens op de natuur de komende weken. Het wordt weer genieten. Kleuren die zich verdringen om zich te tonen en te verleiden. De natuur bepaalt ons bestaan. Laten we ons zelf vooral niet al te serieus nemen, dat leidt tot niets verheffends. En het ‘wij’ gevoel, dat bestaat volgens mij niet, daarvoor zijn we veel te individualistisch ingesteld, maar we moeten er samen wel wat van maken. Laat Wij Putten zich maar spiegelen aan de natuur, dan gebeuren er nog mooie dingen.
En oranje, dat is geen kleur, maar een wankelmoedige die niet weet te kiezen tussen rood en geel.
Zijn mensen kuddedieren? Tja, liever niet natuurlijk. Wie wil nu over één kam geschoren worden met zijn buurman, klasgenoten, collega’s of dorpsgenoten. Het gevoel van uniek zijn, het individualisme, het ik-tijdperk, het viert hoogtij. Maar is het schijn of werkelijkheid?
Iedere generatie zet zich af tegen de vorige generatie. Niet individueel, maar als collectief. Ik heb nog onherkenbare foto’s van mezelf met een grote metalen bril en haar tot op de schouders. Iedereen had toen lang haar en zo’n metalen joekel van een bril. Mode bewijst dat de mens een kuddedier is.
Een mooi Nederlands voorbeeld van kuddediergedrag is de Oranje-beleving. Wij Nederlanders hebben al eeuwen lang iets met Oranje. Voor Brazilianen is Oranje gewoon een sinaasappel, die je kunt uitpersen. Voor ons niet. Oranje maakt deel uit van de Nederlandse identiteit. Dat is breder dan het Koningshuis en Koninginnedag. Het Nederlands voetbalelftal speelt natuurlijk in Oranje, en niet in iets van rood-wit-blauw. Onze schaatskampioenen schaatsen ook in Oranje en niet in groen. Wij houden van Oranje, zou bijna ons volkslied kunnen zijn.
Maar binnen de kudde is wel degelijk sprake van enige diversiteit. Zo schijnt de ene zebra echt niet hetzelfde te zijn als de andere; verschillende streepjescode. En als er geen natuurlijk onderscheid is, dan verzinnen we ze gewoon.
Daarom organiseren we sportwedstrijden. Daarom ben je lid van juist een andere sportvereniging, rijd je een oldtimer die bijna niemand (meer) heeft, draag je een ronde bril, geen Pim Fortuyn Kapsel, etc. En gebruik je geen Iphone natuurlijk!
Hetzelfde geldt ook voor de politiek. Ook daar moet je onderscheidend zijn. Dat kan door een nieuwe politieke partij op te richten met afwijkende standpunten en werkwijze, eigen bodywarmers, etc. Pas echt onderscheidend is als je je niet wilt onderscheiden. Dan ga je niet meer voor ik, maar voor wij. Dan stel je een onderscheiding in voor diegenen die het Wij-gevoel uitdragen. Dan benoem je mensen of organisaties tot ‘Ambassadeur van het Wij gevoel’. Een daar hoort dan natuurlijk een kunstwerk bij.
Binnenkort kent Majesteit weer Koninklijke Onderscheidingen in alle soorten en maten toe aan mensen, die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor onze natie.
Is het een gedachte om naast de Koninklijke Onderscheidingen en de Wij Putten Onderscheiding, ook een gemeentelijke onderscheiding in het leven te roepen? Eentje die past bij Putten. Dat burgemeester Lambooij jaarlijks inwoners benoemt tot Putter in de Orde van de Oranje Klomp!
De LTO afdeling Veluwerand heeft op 18 maart een avond georganiseerd om de belangen van de agrariërs bij de politiek kenbaar te maken. Het ging om de plaatsen Ermelo, Nijkerk en Putten. De avond was in “De Zoete Inval” aan de Broekermolenweg 5/7 in Putten. Ook Wij Putten kreeg een uitnodiging. Gezien het feit dat ik tot mijn 21stejaar in het buiten gebied van Putten heb gewoond leek het mij wel leuk om daar (met 3 andere mensen van WIJ Putten) naar toe te gaan.
Bij binnen komst werd een dia getoond, je moest er enkele seconden naar kijken en het beeld opslaan. Nadat allen voorzien waren van koffie werd aan enkele mensen gevraagd wat men op de dia hadden gezien. Uiteraard had een ieder er iets anders ingezien, maar dat moest ook want men wilde laten zien dat en schuur van 14m hoog wel moet kunnen als je het maar goed ziet.
Vervolgens werden we in groepen verdeeld, elke groep bestond uit tenminste 1 persoon van elke partij. Elke groep had een ander onderwerp, later werden per groep de onderwerpen besproken.
De conclusie die ik heb gekregen van de uitkomsten is dat er in de ruim 40 jaar dat ik er niet meer woon, weinig is veranderd. Toen moesten er ook veel boeren verdwijnen en dat is nu niet anders, de helft in de aankomende 10 jaar was de algemene verwachting.
Je zou zeggen dat er dan voor de boeren die er stoppen wel een oplossing zou worden aangedragen. Maar nee, ook een goed verhaal van Nico Gerritsen betreffende nevenfuncties, boeren campings, leverde geen applaus op. De interesses gingen meer uit naar grote bouwblokken, internet en de kleinen scholen moesten blijven.
Nou kun je natuurlijk alles afschieten zonder enige inbreng en daarom nog een paar woorden hoe het volgens mij zou kunnen. Neem nou de boerderij de “De Keut”. Stel er zou een aanvraag komen voor een runderenstal van 14 m hoog. Om in het kader oud en nieuw uit elkaar te houden, aan de overkant van de Huddingweg. Men zou hiervoor het bouwblok moeten verruimen en verplaatsen.
Dan zou ik vragen, zou er een sky boxje bij kunnen? En dan gauw beginnen met bouwen.
Ik ben van mening dat er wel wat moet kunnen, als maar voldoende afstand is met de buren.
Het kan toch niet zo zijn dat stof en stank middels een ventilator naar de buren wordt geblazen.
