Een ploeg van vijftien leden van Wij Putten heeft het Puttense Winterfeest van afgelopen zaterdag aangegrepen voor een kroegentocht, waarbij bezoekers van de horeca de gelegenheid kregen om een bekende in Putten een kerstgroet te sturen. Driehonderd mensen schreven een adres op de kerstkaart van Wij Putten, die binnenkort bij de geadresseerden op de deurmat ligt. Enkele tientallen kaarten verlaten Putten, wat eigenlijk niet de bedoeling is, de rest gaat naar opa’s, oma’s, vrienden en kennissen op Puttense adressen.
Net als vorig jaar was de sfeer gemoedelijk en naarmate de avond vorderde wat joliger. De tocht startte bij 2Brothers, ging vervolgens naar de Hertogh, waarna Arap-John maar weer eens een poging ondernam om de banden met De Heerdt aan te halen. Tevergeefs. Gelukkig was er verderop in de Dorpsstraat troost in de vorm van een Jingle Bells-bandje, waar het team even halt hield om mee te zingen. Hartverwarmend.
De volgende pomp was Hinnie’s Bar aan de Klaas Bosstraat, waar het aantal bezoekers met de komst van de witte bodywarmers verdrievoudigde. Ook bij Friends was enigszins sprake van een dergelijk effect, in tegenstelling tot het daarna bezochte Thea’s Café, waar het bepaald wat lastiger was om een goed gesprek te voeren. Dat gold ook voor het volgende café: De Dikke Deur. Bij De Waag was het ten slotte nog wel goed mogelijk om buiten mensen te benaderen voor het schrijven van een kaartje.
De actie van Wij Putten begint enige bekendheid te krijgen: sommigen herinnerden zich het team van vorig jaar of hadden zelf een kaartje ontvangen. Eén kaartschrijver gaf aan nu een kaart terug te sturen aan de schrijver van vorig jaar. Slechts drie waren er zo onleesbaar of incompleet beschreven dat verzending niet gaat lukken. Voor de rest variëren de teksten van een simpele groet met afzender, tot complete en zelfs hartverwarmende epistels. Zo heeft het Wij-gevoel in Putten weer een forse impuls gekregen. En het was nog gezellig ook.
Vanavond gaan leden, bestuur en fractie op kroegentocht in Putten met een missie! Gewapend met blanco kerstkaarten worden Puttenaren op straat en in de kroeg gevraagd aan wie ze een kerstkaartje zouden willen sturen. We hebben een typisch Puttense kerstkaart, niet één maar een paar honderd!
Wij Putten betaalt de kerstkaart en de postzegel. Het enige wat de afzender moet doen, is een adres opschrijven en kerstboodschap natuurlijk.
Waarom doen we dat?
Een kroegentocht is op zichzelf al leuk en Wij Putten houdt van leuke dingen doen.
Meer belangrijk is de gedachte dat veel mensen het leuk vinden als ze een kaartje krijgen.
Waar?
We verzamelen om 20.45 uur bij 2Brothers.
Ben jij vanavond ook in dorp?
Tot vanavond dan!
Wij Putten is maandagavond 9 december met een flinke afvaardiging van de fractie en het bestuur aanwezig geweest op de vrijwilligersmarkt van de SWP, waar organisaties die werken met vrijwilligers zich via een Meet & Greet konden presenteren. Heel wat organisaties maakten gebruik van deze gelegenheid, om toe te lichten wat ze zoal doen, of om nieuwe vrijwilligers te werven. Wij Putten heeft het vrijwilligerswerk hoog in het vaandel staan en vond dit een prima gelegenheid om nader kennis te maken met de organisaties.
Om er een greep uit te doen: De Stichting Maretak Veluwe was aanwezig, die zich inzet voor de begeleiding van kankerpatiënten en hun naasten. Nooit van gehoord. En het Kindcentrum Putten. Wel bekend, maar dat daar ook vrijwilligers werken? En dan Stichting HEST, ook nooit van gehoord. Maar die zorgt al dertig jaar voor stervensbegeleiding bij de mensen thuis, in Garderen, Ermelo en Putten. Vrijwilligers waken ’s nachts bij de stervenden. Soms worden ze gebeld en dezelfde dag weer afgebeld, omdat het niet meer hoeft. Maar ze hebben ook eens iemand negen maanden lang begeleid, nacht in, nacht uit. Soms volgen de bezoeken elkaar in rap tempo op, maar het kan ook maanden stil zijn. De dood heeft zijn eigen agenda.
Knelpunt voor de stichting is dat de vrijwilligers aan het vergrijzen zijn en dat het lastig is om nieuwe mensen te vinden, te meer omdat het vaak voor werkenden geen optie is. De hele nacht wakker blijven verhoudt zich niet best met een baan.
Niet heel veel problemen met het werven van vrijwilligers heeft de Zorggroep Noordwest Veluwe, vertelde coördinator vrijwilligers Margreet Blankestijn van de regio Puttense, waar Elim en De Schauw onder vallen. “We mogen nog niet klagen, al hebben we nog wel vrijwilligers nodig.” In Putten zijn er niet minder dan 225 en de behoefte eraan is de laatste jaren flink gestegen. Dit omdat de geldkraan in Den Haag steeds verder dichtgaat, maar ook omdat Putten sinds enige tijd verpleegtaken heeft, waar de mensen vroeger voor naar Nijkerk of Harderwijk moesten.
De tijd dat vrijwilligers enkel worden ingezet voor het vermaak van de bewoners, zoals een spelletje doen of een praatje maken, is voorbij. Ze helpen bijvoorbeeld ook bij de maaltijd, omdat één betaalde kracht onmogelijk een hele groep kan helpen. En dat vraagt soms haast professionele inzet, bijvoorbeeld als het gaat om de omgang met dementerende ouderen. Kortom: de inzet van vrijwilligers is keiharde noodzaak geworden.
En dan is het tijd voor het eigen vrijwilligerswerk: vriendelijk groetend verlaten zowel de fractie als het bestuur de markt om te gaan vergaderen.
Wethouder Roelof Koekkoek van Wij Putten is ook de komende raadsperiode beschikbaar voor een wethouderspost. Hij staat op nummer 30 op de onlangs vastgesteld kandidatenlijst van Wij Putten.
“Het is mooi werk om heel concreet iets bij te dragen een je plaatselijke leefomgeving en daar ga ik graag mee door”, zegt Koekkoek, die als hekkensluiter op de lijst van Wij Putten de rol van lijstduwer heeft gekregen. Met name noemt hij de aanleg van vrij liggende fietspaden aan de Harderwijkerstraat, waarvoor dit voorjaar daadwerkelijk de schop de grond ingaat. “Ik ben daar blij mee. Putten wordt hiermee een stukje veiliger, vooral voor de honderden jongeren die er dagelijks fietsen”, aldus de wethouder. En het volgende project staat ook al op stapel: de aanleg van fietspaden langs de Zuiderzeestraatweg, zodat er vanaf het station een veilige fietsroute naar Nulde ontstaat.
Maar ook gaat hij graag door met het verder ontwikkelen van cultuurbeleid. “We hebben een cultuurplatform van de grond getild, waarin alle verenigingen en stichtingen op dit gebied samenkomen. Er ontstaat dan een soort chemie, waar onder meer de Puttense Cultuurdag uit is voortgekomen, die nu elk jaar gaat plaatsvinden, op de tweede zaterdag van september”, zegt Koekkoek. “Maar er is nog heel veel te doen.”
Oranje bevindt zich ergens tussen rood en geel. Waar het nou precies oranje wordt weet zelfs de promovendus kleurendokter niet. Eigenlijk een onbestendig mengkleurtje dus, dat oranje.
Van nature is niet zoveel oranje. Verder dan wat fruitsoorten en Pippi Langkous kom ik niet.
Onze Nederlands driekleur heeft nog niet eens zo lang geleden het oranje verbannen en het rood ingebracht. Hoe komt het dan toch dat ons landje zich zo graag oranje wil kleuren?
Het kleurtje oranje symboliseert eigenlijk niet zoveel. Het roept louter associaties op aan het koningshuis. Al heb ik Trix niet zo vaak het oranje zien uitdragen. Zelf heb ik wel een oranje lamswollen trui. In de Schotse hooglanden schijnen lammeren te scharrelen die deze kleur bij zich dragen. Vreemd eigenlijk, als ik er zo over nadenk, een lamswollen trui! Een lammetje draagt toch nog helemaal geen wol!
Oranje dus. Het is als een bindmiddel voor ons volkje. Een hardnekkig plaksel dat niet is los te weken, of we nou in Oezbekistan, Eritrea of Bontebok (Friesland)wonen. Een soort Elfstedentocht gevoel, iets dat van ons is en iedereen verder van af moet blijven. Best wel griezelig, zoveel nationalisme!
Onze koning in de steigers, alias W.A. van Buren, is dit gevoel ook niet vreemd. Als er iets Nederlands op stapel staat, is hij de eerste die zich wentelt in het kleurtje. Trouwens peentjes zijn natuurlijk ook oranje, en oh ja, paprikachips van Lays.
Er heerst dus toch iets van een ‘wij’ gevoel in Nederland. Eigen volk eerst, al mag je dat natuurlijk niet zeggen. Het belichaamt nou niet bepaald het sociaal wenselijk gedrag dat wij ons zelf opleggen.
Het ‘wij’ gevoel is een emotie dat Wij Putten volgens mij ook graag uit wil dragen. Toch kan ik het maar niet te pakken krijgen. Soms denk ik dat ik het in handen heb, maar sijpelt het plotseling weer langzaam weg tussen mijn vingers.
Best vreemd eigenlijk, ik bedoel dat ik schrijfseltjes voor Wij Putten neer klieder, terwijl ik niet eens sympathiseer met de club. Zodra iets neigt naar groepsvorming weet ik mijn kont er wel uit te draaien. Toch doet de Wij Putten club mij wel iets. Het gebrek aan Haagse binding is in beginsel wat mij aansprak. Ook lijkt de partij oprecht begaan met de burger, geen geveinsde emoties. Jammer alleen dat ze het conservatieve karretje niet in poep willen rijden. Maar ja, dat is misschien wel meer mijn dingetje. Een pompoen is overigens ook best oranje.
Wij Putten is ook een zich sterk profilerende club dat korte lijnen hanteert en datgene aanpakt dat de burger raakt. Denk nou niet dat ik hier een lofzang op Wij Putten propagandeer, dan moeten ze toch eerst echt iets doen aan de clubkleding!
Het schijnt dat Wij Putten de website gaat verjongen. Een beetje fris erin. Een lentegevoel creëren dat ontluiken tot gevolg moet hebben. Tijd voor groei. Niets mooiers dan dat. Let maar eens op de natuur de komende weken. Het wordt weer genieten. Kleuren die zich verdringen om zich te tonen en te verleiden. De natuur bepaalt ons bestaan. Laten we ons zelf vooral niet al te serieus nemen, dat leidt tot niets verheffends. En het ‘wij’ gevoel, dat bestaat volgens mij niet, daarvoor zijn we veel te individualistisch ingesteld, maar we moeten er samen wel wat van maken. Laat Wij Putten zich maar spiegelen aan de natuur, dan gebeuren er nog mooie dingen.
En oranje, dat is geen kleur, maar een wankelmoedige die niet weet te kiezen tussen rood en geel.
Zijn mensen kuddedieren? Tja, liever niet natuurlijk. Wie wil nu over één kam geschoren worden met zijn buurman, klasgenoten, collega’s of dorpsgenoten. Het gevoel van uniek zijn, het individualisme, het ik-tijdperk, het viert hoogtij. Maar is het schijn of werkelijkheid?
Iedere generatie zet zich af tegen de vorige generatie. Niet individueel, maar als collectief. Ik heb nog onherkenbare foto’s van mezelf met een grote metalen bril en haar tot op de schouders. Iedereen had toen lang haar en zo’n metalen joekel van een bril. Mode bewijst dat de mens een kuddedier is.
Een mooi Nederlands voorbeeld van kuddediergedrag is de Oranje-beleving. Wij Nederlanders hebben al eeuwen lang iets met Oranje. Voor Brazilianen is Oranje gewoon een sinaasappel, die je kunt uitpersen. Voor ons niet. Oranje maakt deel uit van de Nederlandse identiteit. Dat is breder dan het Koningshuis en Koninginnedag. Het Nederlands voetbalelftal speelt natuurlijk in Oranje, en niet in iets van rood-wit-blauw. Onze schaatskampioenen schaatsen ook in Oranje en niet in groen. Wij houden van Oranje, zou bijna ons volkslied kunnen zijn.
Maar binnen de kudde is wel degelijk sprake van enige diversiteit. Zo schijnt de ene zebra echt niet hetzelfde te zijn als de andere; verschillende streepjescode. En als er geen natuurlijk onderscheid is, dan verzinnen we ze gewoon.
Daarom organiseren we sportwedstrijden. Daarom ben je lid van juist een andere sportvereniging, rijd je een oldtimer die bijna niemand (meer) heeft, draag je een ronde bril, geen Pim Fortuyn Kapsel, etc. En gebruik je geen Iphone natuurlijk!
Hetzelfde geldt ook voor de politiek. Ook daar moet je onderscheidend zijn. Dat kan door een nieuwe politieke partij op te richten met afwijkende standpunten en werkwijze, eigen bodywarmers, etc. Pas echt onderscheidend is als je je niet wilt onderscheiden. Dan ga je niet meer voor ik, maar voor wij. Dan stel je een onderscheiding in voor diegenen die het Wij-gevoel uitdragen. Dan benoem je mensen of organisaties tot ‘Ambassadeur van het Wij gevoel’. Een daar hoort dan natuurlijk een kunstwerk bij.
Binnenkort kent Majesteit weer Koninklijke Onderscheidingen in alle soorten en maten toe aan mensen, die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor onze natie.
Is het een gedachte om naast de Koninklijke Onderscheidingen en de Wij Putten Onderscheiding, ook een gemeentelijke onderscheiding in het leven te roepen? Eentje die past bij Putten. Dat burgemeester Lambooij jaarlijks inwoners benoemt tot Putter in de Orde van de Oranje Klomp!
De LTO afdeling Veluwerand heeft op 18 maart een avond georganiseerd om de belangen van de agrariërs bij de politiek kenbaar te maken. Het ging om de plaatsen Ermelo, Nijkerk en Putten. De avond was in “De Zoete Inval” aan de Broekermolenweg 5/7 in Putten. Ook Wij Putten kreeg een uitnodiging. Gezien het feit dat ik tot mijn 21stejaar in het buiten gebied van Putten heb gewoond leek het mij wel leuk om daar (met 3 andere mensen van WIJ Putten) naar toe te gaan.
Bij binnen komst werd een dia getoond, je moest er enkele seconden naar kijken en het beeld opslaan. Nadat allen voorzien waren van koffie werd aan enkele mensen gevraagd wat men op de dia hadden gezien. Uiteraard had een ieder er iets anders ingezien, maar dat moest ook want men wilde laten zien dat en schuur van 14m hoog wel moet kunnen als je het maar goed ziet.
Vervolgens werden we in groepen verdeeld, elke groep bestond uit tenminste 1 persoon van elke partij. Elke groep had een ander onderwerp, later werden per groep de onderwerpen besproken.
De conclusie die ik heb gekregen van de uitkomsten is dat er in de ruim 40 jaar dat ik er niet meer woon, weinig is veranderd. Toen moesten er ook veel boeren verdwijnen en dat is nu niet anders, de helft in de aankomende 10 jaar was de algemene verwachting.
Je zou zeggen dat er dan voor de boeren die er stoppen wel een oplossing zou worden aangedragen. Maar nee, ook een goed verhaal van Nico Gerritsen betreffende nevenfuncties, boeren campings, leverde geen applaus op. De interesses gingen meer uit naar grote bouwblokken, internet en de kleinen scholen moesten blijven.
Nou kun je natuurlijk alles afschieten zonder enige inbreng en daarom nog een paar woorden hoe het volgens mij zou kunnen. Neem nou de boerderij de “De Keut”. Stel er zou een aanvraag komen voor een runderenstal van 14 m hoog. Om in het kader oud en nieuw uit elkaar te houden, aan de overkant van de Huddingweg. Men zou hiervoor het bouwblok moeten verruimen en verplaatsen.
Dan zou ik vragen, zou er een sky boxje bij kunnen? En dan gauw beginnen met bouwen.
Ik ben van mening dat er wel wat moet kunnen, als maar voldoende afstand is met de buren.
Het kan toch niet zo zijn dat stof en stank middels een ventilator naar de buren wordt geblazen.
Denemarken is invloedrijker dan we denken. Neem het bontreisje van het Puttens college in 2006 naar Kopenhagen. Het heeft zijn uitwerking op de branche in Putten niet gemist.
Mark Rutte ging in de aanloop van de Tweede Kamerverkiezingen in 2010 naar Kopenhagen. In Denemarken hebben ze veel ervaring met minderheidskabinetten. Het minderheidskabinet van VVD-CDA met gedoogsteun van de PVV was de resultante.
Ook Rutte-2 is een minderheidskabinet, in de Eerste Kamer. Een minderheidskabinet is risicovol. Of het kabinet speelt de oppositie uit elkaar, of de oppositie speelt met het kabinet. De ontwikkelingen rondom het woonbeleid en de studiefinanciering wijzen in de richting van het laatste.
Vorige week publiceerde minister Plasterk zijn plannen voor de decentralisatie van zorg, participatie (werk) en jeugdzorg. De uitvoering ervan moet veel dichter bij de burger. Daarom moeten gemeenten deze taken gaan uitvoeren. Maar de meeste gemeenten zijn daar eigenlijk te klein voor, vindt het kabinet. Daarom zouden gemeenten moet fuseren tot grotere gemeenten, met meer dan 100.000 inwoners. En opnieuw wordt Denemarken als voorbeeld opgevoerd als het gaat om grootschalige gemeentelijke herindeling. Het levert de bekende paradox op: kabinet wil de uitvoering dichter bij de burgers brengen en decentraliseert daarom taken naar gemeenten maar eist tegelijkertijd dat gemeenten gaan fuseren tot grotere gemeenten. Daarmee komt de uitvoering weer verder van de burger af te staan!
Want, zo zei Plassterk vorige week, van een gemeente met 5.000 inwoners kun je niet verwachten dat ze de decentralisatie van bijvoorbeeld de Jeugdzorg aankunnen. Let wel: in zo’n gemeente van 5.000 inwoners wonen al snel 20 kinderen met een hulpvraag, waarvan ± 20% een beroep doet op meer gespecialiseerde Jeugdzorg. Voor die 4 kinderen moet deze gemeente gaan herindelen.
Maar het kabinet weet dat het samenvoegen van gemeenten veel tijd vraagt, dus moeten gemeenten als tussenstap eerst gaan samenwerken. Voor 1 juni van dit jaar moeten gemeenten aangeven met welke andere gemeenten ze de decentralisatie gaan oppakken. Dat is wel heel erg snel, 1 juni, zeker als je bedenkt dat er op lokaal niveau nog een heel besluitvormingstraject moet volgen.
Het is natuurlijk de vraag of dit beleid wel ongeschonden door Tweede en Eerste Kamer zal komen. Los daarvan, gemeenten zullen hun voorbereidingen op de drie grote decentralisaties moeten intensiveren. Putten bereid zich voor in RNV-verband (regio Noord Veluwe). Lokaal wat lokaal kan, (boven-)regionaal wat niet lokaal kan.
In die zin is het des te opvallender dat de samenwerkingsdiscussies bij de gemeenten op de Noord Veluwe vooral over bedrijfsvoeringstaken gaat, in plaats van over de drie grote decentralisaties. De vraag is dus legitiem of op de Noord Veluwe wel de juiste prioriteiten worden gesteld.
Denemarken als gidsland? In ieder geval wel voor de betere TV-serie, zoals ‘Borgen’, The Bridge en The Killing. Denemarken als TV-gidsland!
Putten gaat er snotverdorie wel met de botte bijl op met dat handhaven. Zoveel daadkracht ineens, ik duizel ervan. Narcisme heeft mij al jaren in zijn greep en ik betrek alles dan ook graag op mijzelf. Ik vrees dat mijn perceel een bolwerk is van illegaliteit. Een voedingsbodem voor handhavers die de door mij gebezigde architectuur vast niet op waarde weten te schatten. Laatst heb ik nog met mijn zoon een traditioneel boomhutje in elkaar geprutseld, met touwladder en al. Ik was me er vaag van bewust dat ik aangemerkt zou kunnen worden als normovertreder. Ik heb het dak dan ook met Sedumplantjes bedekt, zodat luchtfoto’s een smaakvol pallet tonen. Minder fraai is de Dixie die er al jaren staat. Het blauwe plastic pleetje fungeert tegenwoordig als opslag voor de paardenbrok Bix, reuze handig! We hebben het ding omgedoopt in Bixie, dit vergde slechts een kleine ingreep. Omdat ik vogeltjes zo gezellig vind heb ik een hokje gemaakt waar er zo’n tweehonderd verblijven. De Tjiftjaf is mijn favoriet, een vrolijke fluiter. Mijn vrouw, die zich graag creatief en spiritueel uit, heeft een tuinkamer gecreëerd. Hier zit ze met haar vriendinnen te pottenbakken, iets met wol te doen en verlichting te zoeken. Kortom: te freubelen dat het een lieve lust is.
U begrijpt dus dat ik hem knijp. Ik droom vaak dat mijn architectonisch verantwoorde vastgoed bezien wordt door de wet en oordeelt dat het hier gaat om ongeoorloofde verstening. Dat dwangsommen mij noden over te gaan tot rigoureus ontmantelen.
Mijn argumentatie dat het hier veelal hout betreft, zal waarschijnlijk afgedaan worden als inhoudloos geneuzel. Gelukkig is daar Wij Putten; Prioriteiten stellen is wat zij onze gemeente voor de voeten gooien. Bejaarde bebouwing verdient volgens hen een lage prioriteitsstelling. Het is de jongere generatie die moet boeten voor strijdig gedrag. Als je ouder bent dan twintig tel je niet meer mee en ontstaat er een gedoogstatus, uitgerangeerd, niet meer naar omkijken. Vergrijzing in vastgoed is net als de grote mensen wereld; Je wordt niet meer voor vol aangezien. Je bent er wel, maar ze willen je niet zien. Aandacht besteden aan deze fossielen kost alleen maar geld. Niet aan beginnen dus, ze storten vanzelf wel in.
De totstandkoming van de leeftijdsgrens van twintig is merkwaardig. Ik las in de stukken dat het iets van doen heeft met doodslag. Deze zou verjaren als hij de twintig jaar passeert. Dus dan ook maar kippenhokken van die leeftijd, huppetee, één pot nat! Deze redenatie is mij niet geheel duidelijk. Wordt het vergrijp van een vergunningloos bouwsel door Wij Putten geconformeerd aan doodslag of zo? Toom ziet hem even niet.
Op zich vind ik het wel goed van Wij Putten om oude koeien in de sloot te laten liggen, ze zijn immers toch al verdronken. De mening om prioriteiten te stellen deel ik ook volmondig. Het handhaven van die termijn van twintig jaar lijkt mij alleen bijzonder lastig als er nooit schriftelijk een voorafkondiging is gedaan. Een grens trekken is altijd lastig, vooral als je net over die grens heen hebt gebouwd. Ik zie meer iets in handhaving bij bouwwerken die een bepaalde afmeting overschrijden. Om nou een houthok of prieeltje als doodslag te definiëren en dus pleitte met dat ding, vind ik burgertje pesten en verkwansel je tijd en geld die beter aan serieus foute bouwwerken kan worden besteed. Sauna’s of zo!
Met die twintig jaar zit ik dus echt een beetje in mijn maag. Dat verbouwde pleetje staat er pas een jaar of vier en die Bix moet ik toch ergens kwijt. De tuinkamer is een grensgevalletje. Het casco overstijgt wel de twintig jaar, de rest is pas later getimmerd. En om mijn vrouw met haar vriendinnen in huis te laten kleien en te jing jangen trek ik niet. Is het niet mogelijk een kleine voetnoot op te nemen in het voorstel van Wij Putten. Dat tuinkamers gezien de functionaliteit niet als zodanig worden aangemerkt en de status van prioriteit laag krijgen toebedeeld. Alvast dank voor uw begrip.
Betrokkenen hebben nadat zij tot de conclusie waren gekomen dat het wel erg moeilijk is om van een oud hok waarvan de constructie niet optimaal is om daar door een architect een tekening van te laten maken en dit ook nog geen zekerheid biedt voor de rest van de opstallen geen actie ondernomen.
De betrokkenen hebben weer een brief ontvangen met de mededeling dat de container mag blijven staan als het oude kippenhok gesloopt wordt. Met hieraan verbonden een dwangsom van € 10.000. Overigens staat er niets meer in de brief over de rooilijn, welke bij het laatste gesprek de reden was voor een tekening met vergunning aanvraag.
Er is weer een zienswijze ingediend met daarin een opsomming van de door gemeente gemaakte fouten. De fouten betreffen het huis, de aangebouwde schuur en nog een kippenhok die illegaal gebouwd zouden zijn en waar nu niet meer over gesproken wordt.
Op deze zienswijze is door de gemeente weer een brief gestuurd, met de mededeling dat als de gemeente die hiervoor genoemde punten niet benoemd, dit nog geen zekerheid geeft dat deze punten nu zijn afgedaan of niet waar zijn. Verder blijft de gemeente op het standpunt dat het kippenhok gesloopt moet worden.
De betrokkenen maken op deze brief een bezwaar. Op dit bezwaar krijgen de betrokken een brief dat het voorgelegd wordt aan de bezwaren commissie.
Op 24 oktober heeft de bezwaren commissie plaats gehad. De bewoners geven aan dat zij best bereid zijn om alsnog een tekening en een vergunning aan te vragen maar dat het dan nog geen zekerheid geeft over het andere kippenhok en de schuur.
De commissie kwam lezende de brieven ook tot de conclusie dat de bewoners hier een punt hadden. De aanwezige ambtenaar werd door de commissie hier mee geconfronteerd, maar bleef daar onduidelijk over en wilde/mocht daar geen uitspraak over doen. De commissie wilde op haar beurt; na zoveel halsstarrigheid van de ambtenaar, ook geen uitspraak doen. De commissie gaf het advies om er met de gemeente alsnog uit te komen. Er zou een verslag gemaakt worden, mocht men er niet uit komen met de gemeente dan zal de commissie alsnog een uitspraak doen.
Op 7 nov. weer een bief van de gemeente dat de bewoners een vergunning moeten aanvragen. In de brief staat ook dat gezien het voortraject dat het aannemelijk is dat bewoners met succes een beroep op het overgangsrecht kunnen doen. Echter op grond van de vergunning aanvraag en stukken moet blijken dat schuur er al vanaf 1970 staat. Men heeft alleen oude foto’s zonder datum en getuigen. De bewoners hebben van beide kippenhokken nu een tekening laten maken en een vergunning aangevraagd en moeten nu maar hopen dat de vergunning wordt verstrekt.
De bewoners lazen in de krant dat de regio rechter in Putten zou komen en hebben zich hier voor aangemeld en zijn er ook voor uitgenodigd. Op 21 januari is deze gehouden op de Vanenburger Allee. De rechter gaf aan dat het handhaven van rijkswege aan de gemeente is opgelegd en dat hij daar niets mee kan. Wel gaf deze aan dat tekeningen uit het dossier halen ( zie vorig schrijven ) zonder medeweten van de bewoners absoluut niet kan. Hier hadden de bewoners een punt volgens hem.
Bij mij blijft een ontevreden gevoel, immers de grote schuur ( zie foto ) is dan nog steeds niet vergunt. Als er toch/nog een mogelijkheid is om dat te regelen dan had dat voor de andere opstallen toch ook gekund? Indien nodig kom ik er nog wel een keer op terug
