Je moet veel lef hebben om in de derde week van januari een Eropaf te plannen die ‘buiten’ plaats vindt.
Rien van de Hoek, raadslid voor Wij Putten durf de confrontatie aan met zijn partij en heeft de leden en fractie uitgenodigd om te onderzoeken wat de woonbeleving is in Putten. Onder de noemer De wijk in met Rien, gewapend met enquêteformulieren, waar mogelijk zaken aan de weet te komen en aan te pakken.
Lees hier verder De wijk in met Rien Husselerveld
Lees in deze bijlage het verslag dat is gemaakt van het bezoek aan Orion. Ook op de Faceboek pagina van Wij Putten is veel te lezen en te zien over het bezoek aan Orion (Facebook).
De familie had, zo aan het begin van het jaar, behoefte aan zilt. We vertrokken dan ook kustwaarts om het zout te proeven. Als jutter been ik over het ebbende water, op zoek naar buit. Een rafelig stukje visnet, een ritsje knijpers en een trapper met linkse draad vertrouwt de zee mij toe. Een mooie plek zo tussen eb en vloed om duurzaam weg te dromen, maar hoe doe je dat eigenlijk, duurzaam zijn?
Wethouder Siksma zat er ook al mee in zijn maag; hij wist het ook allemaal niet meer. Duurzaamheid was gewoon niet zo zijn ding. De brave man deed echt wel zijn best hoor, ik wil hem niet onheus bejegenen, maar goesting is hem niet aan te rekenen.
Van duurzaam word ik altijd een beetje blij, ik begin er van te huppelen en ruik vers gemaaid gras. Nostalgie komt tot leven: ‘Vort Bels’, roep ik en geef een ruk aan de leidsels. Bels spant de bilspieren, trekt de ploeg krakend in beweging en trekt diepzwarte sporen in de akker. Fluitend volg ik de krachtpatser. Bezweet keer ik ‘s avonds huiswaarts en steek mijn kop onder de pomp. Binnen hangt de pot al boven het vuur. De grillige schaduwen op de muur vertellen een verhaal. Het verhaal van eenvoud en onafhankelijkheid. Voldaan sluit ik de piepende deuren van de bedstee. Dat soort nostalgisch werk!
Nu weet ik dat het verleden geen garantie biedt voor de toekomst, maar duurzaamheid kent een historisch fundament waar we wat mee kunnen. Het betekent niets meer dan in je eigen behoefte voorzien, en wel zo dat de volgende generatie hetzelfde kan blijven doen.
Nu kunnen we wel weer met z’n allen apathisch en met afhangende schouders op de overheid gaan zitten wachten, volgzaam volkje als we zijn, maar er bestaat ook zoiets als een eigen verantwoordelijkheid. Niet onder de radar duiken, zelf investeren in leven.
Conformistisch gaan zeveren dat de crisis alles ondermijnt maakt mij kriegel. Het is eigenlijk wel verfrissend, die economische onevenwichtigheid; de deuren open en even goed met de bezem erdoor. Pas op de plaats, verwachtingspatronen herzien, een open blik en maar relativeren.
Wij Putten gaat graag de paden op en de lanen door, erop af noemen ze dat daar. Ik wil graag van de gelegenheid gebruik maken een eropafje ter tafel te brengen. Ons dorp huisvest namelijk een winkel die duurzaamheid ademt; mag ik u voorstellen aan onze kringloopwinkel. Een uitbater die duurzaamheid verkoopt tegen vrolijke prijzen. Helaas wil menig kaste er niet gezien worden; er kleeft een hardnekkig vooroordeel aan de winkel, maar wat is er nou mooier dan de kringloop. Zelf kom ik er met regelmaat en graagte. Het voelt als een Franse dorpsrommelmarkt op een zomerdag; de zon gefilterd door het bladerdek van stokoude platanen, slenterend langs alle waar.
Eropaf zou ik willen zeggen tegen Wij Putten. Doorbreek het obstinate imago dat de winkel slechts is voor hen die de bedelstaf aanhangen of hier naar neigen. Het is juist een vette winkel: vooruitstrevend, origineel en bovenal duurzaam. Dit moet de fractie van Wij Putten toch bovenmatig aanspreken, het vormt immers één van de speerpunten die zij koesteren.
Uw fractieleider, die graag verduurzaamd, memoreerde dat de houdbaarheid van onze economie reeds verstreken lijkt. Dit zou betekenen dat derving op de loer ligt. Nou geloof ik niet dat Putten al begint te schimmelen, of als onwelriekend kan worden aangemerkt, maar voortvarendheid is absoluut geboden. Dus niet het vingertje wijzen naar vertragende gemeentebesturen, maar zelf de zeis ter hand nemen.
Ik zou u dan ook willen vragen duurzaamheid te betrachten om zo een nieuwe economie te creëren, onbeperkt houdbaar! De kringloop vleien, verwachtingloos en nederig. Het leven nemen zoals het komt, en op tijd de bedstee in!
50 Jaar samen 50 jaar getrouwd, een goede reden om dit te vieren. Vaak komt de burgemeester of een afgezand ook langs om het bruidspaar te feliciteren.
De viering van een huwelijksjubileum is typisch iets voor deze streek van Europa. Vermoedelijk is de traditie ontstaan in Zuid-Duitsland. Van hieruit heeft het gebruik zich verbreid naar Nederland. Het vroegste bewijs van het bestaan van een ‘gouden bruiloft’ stamt van 1547. In aanvang werd deze vijftigste huwelijksverjaardag de ‘jubel-bruiloft’ genoemd. Pas later, rond 1650, komt men met de uitdrukking ‘gouden bruiloft’.
Met een foto van Jan van Putten, onze vorige burgemeester, trokken wij de markt op en vroegen aan mensen of zij deze meneer kennen. Bijna al onze marktbezoekers gaven het goede antwoord. Waarvan kent u hem was de vervolg vraag. Echt heel veel mensen gaven aan dat zij hem kende van een bezoekje aan de familie tijdens een gouden bruiloft.
Het huidige college van burgemeester en wethouders heeft besloten dat de burgemeester niet langer op bezoek komt bij gouden huwelijken, in plaats daarvan komt wethouder Ard Kleijer. Zie je uit naar een bezoekje van de burgemeester dan moet je nog tien jaartjes wachten tot je zestig jaar getrouwd bent. Een opmerkelijke stap van onze nieuwe burgemeester want juist de manier om contact te leggen met je inwoners legt hij nu terzijde.
De reden zal zeker te maken hebben met de zwaarte van de functie, veel andere activiteiten vragen om de aandacht van de burgemeester. Hoe anders is dat blijkbaar bij wethouder Ard Kleijer, hij kan de bezoeken er probleemloos bij hebben.
Ik werd ook nieuwsgierig hoe anderen gemeenten met de Gouden bruiloft omspringen. Daarom heb ik een telefoonrondje gemaakt langs zes andere gemeenten met dit als resultaat:
plaats 50 jaar jubileum
Ermelo bezoek van een wethouder
Nunspeet bezoek burgemeester
Harderwijk brief + bloemetje
Oldebroek bezoek burgemeester
Nijkerk brief + bloemetje
Epe bezoek van een wethouder
Putten bezoek wethouder Ard Kleijer
Alleen in Nunspeet en Oldebroek komt de burgemeester nog op bezoek bij het gouden echtpaar, in Ermelo en Epe komt een wethouder en in Harderwijk en Nijkerk krijg je een brief van de burgemeester met een bloemetje. Wat opvalt is dat Putten nu een speciale wethouder heeft die deze taak op zich heeft genomen terwijl andere plaatsen het verdelen onder de wethouders. Zo weet Ard zich verzekerd van 69 bruiloften in 2012, want zoveel echtparen hopen in 2012 hun gouden bruiloft te vieren.
Koken was nooit zo mijn moeders ding. De smaak van de prak was dan ook navenant. Toch moest het opgeschepte genuttigd worden, samen met moeders motivatie dat je er groot en sterk van zou worden. Nooit heb ik begrepen wat de meerwaarde van groot en sterk dan toch is. Groot ben ik nooit geworden en of ik sterk ben meen ik te betwijfelen. Toch kan ik uitstekend mijn eigen broek ophouden, slechts geholpen door een leren riem.
De commissaris van de Koningin van Gelderland heeft vroeger denk ik dezelfde moederlijke woorden tot zich moeten nemen; een smakelijke pot stond er toen bij Cornielje waarschijnlijk ook niet op tafel. Volgens Cornielje moet je dan ook groot en sterk zijn om zelfstandig te kunnen blijven, wat een conformistische quatsch! Moederlijke motivatie om je iets door de strot te douwen wat je eigenlijk helemaal niet lust en maar roepen dat het goed voor je is.
Zelfstandigheid, onafhankelijkheid, of autonomie zo u wilt, is een groot goed en gelieerd aan vrijheid. Door het inperken van deze verworvenheid ontstaat een identiteitscrisis, het eigen zijn raakt verstrikt, hoogst verwerpelijk lijkt me.
Gelukkig is daar ons standvastig burgerlijk hoofd. ‘Putten blijft zelfstandig’, aldus een strijdvaardige Lambooij, zijn ambtsketen rammelt ervan. Zijn woorden klinken vigoureus, alsof hij niet van wijken weet en zijn vuisten balt, heerlijk! Het gehele college sluit naadloos de gelederen en schaart zich achter Lambooij.
Met zoveel steunende schouders moet het toch lukken zelfstandigheid te kunnen dragen. Samenwerken met buurtgemeenten hoeft autonomie niet te ondermijnen. Samenwerken is delen. Als je iets deelt blijft er in theorie altijd minder over dan je in eerste instantie had verworven, maar dat is didactisch gejeremieer. In praktische zin levert het juist een berg op: Kennis, ervaring, gemeenschapszin en financiële geneugten zijn zo maar wat bestandsdelen die gegenereerd kunnen worden. Collectief inkopen betekent efficiënter de centen beheren. Het gevaar dreigt echter dat deze inkopen buiten onze stadsmuur plaatsvinden. Teloorgang van onze plaatselijke middenstanders ligt op de loer. Daar moet wel een balans in worden gezocht, delen dus die hap.
Om samen te werken is een flexibele werkhouding noodzakelijk. Nou is flexibiliteit niet het eerste woord dat bij me opkomt als ik ‘s nachts over een ambtenaar fantaseer. Een lesje buigzaamheid zou tot wat meer souplesse kunnen leiden bij ons ambtelijk apparaat en samenwerking optimaliseren.
Maar wat vind ons volk hier nou van. Vervagende grenzen, herindeling, kortom het afbrokkelen van onze zelfstandigheid. Wij Putten moet zich in haar afgrijselijke bodywarmers wurmen, de straatstenen eruit en oproepen tot waakzaamheid; er een enquête tegenaan plenzen om te polsen, democratie laten zegevieren. We laten ons nondeju niet ringeloren!
Houd stand gemeentebestuur en wijk niet. Wees kritisch en behoedzaam en omarm uw burger met openheid. Putten heeft groot en sterk niet nodig. We zijn wie we zijn, en het is goed zo.
Op en zonovergoten zaterdagochtend ontmoet ik 14 natuurwerkers op de Krachtighuizer heide. Door een feestelijke zaterdagavond kom ik iets later aan. Wij hebben ons allemaal opgegeven voor ‘boompjes trekken’ op de heide. ‘Boompjes trekken ?!’ Ik kijk om mee heen en zie knoesten van boomstronken, liggend op rillen ontdaan van het contact met de aarde. Naast de stronken zie ik 14 bezwete voorhoofden. Ik krijg een paar handschonen, een schep en een zaag aangereikt. Met Elly val ik de eerste vogelkers aan. Hakken, spitten, trekken, schoppen. Hakken, spitten, trekken, schoppen. Zo gaat dat een paar uur door.
Eigenlijk heel leuk werk, lekker buiten, in de zon samen met andere natuurwerkers. Het resultaat is een prachtig heideveld ontdaan van alle opslag. Een open veld, met hier en daar een berk en een den. Precis zoals een heideveld er uit moet zien! Genieten!
Een aantal jaren geleden heeft de gemeente Putten besloten om het dichtgegroeide heideterrein bij Krachtighuizen te herstellen. De bomen zijn gekapt en de bovenste bodemlaag afgeplagd en weggevoerd. Vroeger hielden de schapen en de plaggenstekende mens de heide schoon. Aangezien de schapen tegenwoordig op sappige grasvelden vertoeven en de boer zijn kunstmest op internet bestelt, moet de heide beheerd worden door de gemeente. Door niets te doen ontstaat weer bos. In het verleden zijn de boompje meerdere malen afgeknipt in plaats van uitgetrokken. Het gevolg is dat vooral de vogelkers knotsen met grote wortels hebben ontwikkeld.
Helaas hebben wij maar een stukje kunnen doen. De heide is nog lang niet van alle ‘boompjes’ ontdaan. Zullen wij een vrijwilligersgroep oprichten voor de Krachtighuizerheide? Een paar keer per jaar boompje trekken? Samen met de gemeente kunnen wij er voor zorgen dat de heide schoon wordt en schoon blijft. Heb je belangstelling geeft je op bij mij.
Tot dan!
Ingeborg Hovind
16 november was het zover: de Jeugdgemeenteraad was bijeen in vergadering. Voor sommigen pure nostalgie voor anderen, waaronder ik zelf, een nieuw fenomeen.
De eerste contacten met Groevenbeek, locatie Putten, zijn al in het prille voorjaar van 2011 door Arap-John en Herman gelegd. Beiden, zoals ik heb begrepen, dromen nog steeds van de tijd dat de Jeugdgemeenteraad haar hoogtijdagen in Putten vierde. Ik weet alleen niet of dat met de Jeugdgemeenteraad te maken had of met het feit dat ze samen met de meisjes de voorbereidingen moesten treffen. Maar goed, na de gelegde contacten werd ik in stelling gebracht want het college moest natuurlijk ook meedoen. Ruim voor de zomer slaagde ik er in om het college mee te krijgen; voorwaarde was echter dat we het eigenlijk wel boven de partijen uit zouden moeten tillen. Ruim voor de vakantie hadden we constructief overleg met de beide maatschappijleerdocenten die de kar zouden gaan trekken. Dus gelijk na de vakantie concreet aan de slag zou je zeggen. Nou, dat viel wat tegen maar na een goed overleg zijn ze enthousiast aan de slag gegaan.
De eerste stap was om groepjes samen te stellen en onderwerpen bedenken. Uiteindelijk kregen we te maken met een zestal “Puttense fracties”. De leerlingen vormden fracties van 5 of 6. Deze fracties hebben overleg gehad met “hun” fractie van de echte Raad. Helaas is tijdens het proces een tweetal fracties door omstandigheden afgehaakt; dit kon je goed merken tijdens de eerste termijn van de Jeugdgemeenteraad. Naast de fracties hebben ook de wethouders hun steentje bijgedragen. Zo hebben Ard en ik op school voorlichting gegeven aan de twee deelnemende klassen. Ook hebben we met een drietal Jeugdwethouders hun punten voorbereid. Ard nam het onderdeel pesten enz. voor z’n rekening terwijl ik de wethouders (met hun gevolg) heb bijgepraat over de onderwerpen speelvoorzieningen en Harderwijkerstraat.
Voor het proces zelf hebben we nog de griffier, Marieke, en burgemeester Henk ingeschakeld. Voor ondersteuning konden we terugvallen op Frans van Schendel; hij is ambtenaar met o.a. onderwijs in zijn portefeuille. Kortom de Jeugdgemeenteraad werd “in huis” breed gedragen.
Dan de avond zelf. Hij kwam wat aarzelend op gang maar na een aantal giegelbuien (het is toch wel raar om in een microfoon via de voorzitter te moeten praten terwijl de hele publieke tribune vol zit) kwam de discussie lekker los. Menig jeugdwethouder en jeugdraadslid kwam steeds beter in z’n rol en vergat de omgeving. Ik was van sommigen erg onder de indruk en ik weet zeker dat we een aantal in de “echte” politiek terug gaan zien. Echt een boeiende avond! Het hele traject heeft in ieder geval de politiek dichter bij een deel van de Puttense jeugd gebracht. Ook mooi dat er een flink aantal ouders aanwezig was; we hebben stoelen moet bijzetten. Voor sommigen was het de eerste keer dat ze in de raadzaal waren; ook pure winst dus!
We zijn als WIJ begonnen met dit traject. Tijdens het proces is het wat los komen te staan van onze club maar meer iets geworden dat boven het partijbelang uit stijgt. WIJ heeft in ieder geval de aanzet gegeven van iets wat de komende jaren terug zal komen! Ook dit is in het belang van Putten. Zo kan iets uit het verleden in een modernere vorm voor nieuw elan in de plaatselijke politiek zorgen! Hulde WIJ! (bedankt AJ, Herman en Wilma)
Roelof Koekkoek
Het ontwikkelen van een cultuurbeleid voor de gemeente Putten staat al geruime tijd op de politieke agenda. Tijd voor WIJ Putten om een “Er op af” te ondernemen. Wij kozen deze keer voor de kunstenaars. Ons doel was om kennis te nemen van hun werk, werkomgeving en input te krijgen voor het te ontwikkelen cultuurbeleid.
Putten kent vele kunstenaars met een grote diversiteit in uitingsvorm. Onze eerste stop was bij Iconenschilder Marja Benschop. We zijn hartelijk ontvangen in Marja’s atelier waar zij ons meenam in een voor ons een onbekende wereld van de Iconen. Iconen behoren tot de Orthodoxe kerk en zijn verbonden met het kerkelijke en spirituele leven. Het schilderen is aan regels verbonden met als doelstelling de uniformiteit en de zuiverheid te waarborgen. Heel indrukkwekkend om te zien hoe Marja met grote precisie en geduld, laag voor laag haar iconen opbouwde.
De volgende stop was boerderij De Blankvoort, Jeannette vd Kamp. Jeannette maakt zilveren sieraden in alle vormen en maten. Uit een zilveren plaat laat zij de meest kunstzinnige vormen ontstaan De multifunctionele hangers die je van kleur kan laten veranderen, afhankelijk van je kledingkeus, waren erg leuk om te zien. Mannen, een aanrader om indruk mee te maken.
Bij de Donkersteeg hebben wij het werk van Anneletty Schumacher “Bound to nature’ bewonderd. Op deze stille poëtische plek liet Anneletty zich als cocon verbinden aan een boom om te luisteren naar de hartslag van de natuur. Voor haar een positief statement aan de mooie natuur van Putten.
Op een prachtlocatie aan de Hoogesteeg heeft kunstschilder Jan Langhemeen zijn atelier. Jan laat zich o.a. inspireren door met andere kunstenaars samen te werken. Hij maak grote doeken met non-figuratieve motieven. Indrukkwekkende schilderijen waar je in kan dwalen.
Onze laatste bezoek was aan Marjan Heijmans aan de Ruwendaalse weg. Marjan werk vooral met metaal, hoe groter hoe beter. Zij heeft ons o.a. laten zien hoe het rotondebeeld ‘Ode aan het hert’ tot stand is gekomen.
Deze Eropaf was zoals altijd bij de Eropafjes ,interessante, leerzame en nuttige! Ook de kunstenaars stelden het op prijs dat ‘de politiek’ interesse toonde voor hun werkgebied. En wij kunnen de input van onze Puttense kunstenaars meenemen naar de politieke arena.
Badminton Vereniging Putten. Logisch toch? Donderdag 17 november waren wij in het kader van Eropaf te gast bij de badminton vereniging van Putten in sporthal De Eng. BV Putten is een gezellige vereniging, al ruim 35 jaar oud met ruim 100 leden. Iedere donderdag avond hebben ze de hal gehuurd en wordt er getraind en vrij gespeeld. Op zaterdag morgen wordt er competitie gespeeld. Deze donderdag waren er 7 enthousiaste Wij Putters gekleed in duidelijk herkenbare Wij Putten polo’s die mee draaide in de vrij spelen avond. Het ging er fanatiek aan toe. De meeste van ons kenden badmintonnen toch vooral van de camping. Hier ging het er toch duidelijk anders aan toe. Persoonlijk nooit geweten dat je zo moe kunt worden van een shuttle heen en weer meppen. Na afloop nog geruime tijd gezellig na zitten praten onder het genot van een drankje en hapjes. Een geslaagd, sportief en gezellig avondje EropAf. De meeste van ons hebben nog dagen na kunnen genieten van de spierpijn.
Verslag Duurzame Open Huizenroute 29 oktober 2011 bij de familie Tigchelaar in Putten.
Zonder overdrijven zijn we er erg druk mee geweest en waren we achteraf behoorlijk moe. We hadden ons huis open gesteld van 10 tot 16 uur. De eerste bezoekers stonden al direct na tienen op de oprit en de laatste ging om half vijf weg.
De bezoekers waren allen personen die al bekend zijn met duurzaamheid en hadden verschillende motivaties om op bezoek te komen.
Zo had een bezoeker net een jaren ‘30 woning gekocht en wilde zo veel als mogelijk weten van onze isolatiemaatregelen en besparingen die we hiermee realiseren.
De meesten kwamen specifiek voor onze Hout-Gestookte CV en er waren een paar mensen die foto’s namen van de technische installatie. Je zou bijna zeggen dat het jammer was dat het zo warm was buiten want de hout-cv hoefde écht niet aan. We hebben ‘m even aan gehad maar het werd véél te warm binnen…. en de ramen of deur open zetten komt niet duurzaam over.
Net zoals ons waren de meesten verbaasd over hoe makkelijk besparingen te realiseren zijn terwijl ‘men’ maar elke maand, alsof er niets aan te doen valt, gelaten de gas en energierekening betaalt.
Nog niemand kende het principe van plafonnières met aanwezigheidsmelder. In veel ruimtes bij ons thuis springt er een lamp aan als je in die ruimte komt. Zo kunnen onze kinderen niet per ongeluk vergeten het licht uit te doen in de garage of hallen. Maar ook op het toilet is bijkomend voordeel dat je geen schakelaar (dus hygiënischer) nodig hebt.
Een opmerkelijk maar ook belangrijk punt is dat door bewustwording mensen gaan besparen. Zo waren we een week of vier geleden gestart met onze voorbereiding op deze dag. We gingen zo ruimte voor ruimte na wat de besparingstoepassingen waren maar keken tegelijkertijd naar wat we nog zouden kunnen besparen. Aan de hand van deze eigen inventarisatie zien we kans om ons elektraverbruik naar verwachting nog wel met eenderde te kunnen verminderen.
Bij een volgende duurzame open-huizen-route kunnen we die ervaringen ook weer meenemen naar de bezoekers.
Ondanks alle ‘energie’ die het ons heef gekost om aan deze openstelling mee te doen zien we nu al uit naar een vervolg. Eén van de bezoekers beloofde ons ook mee te doen als hij zijn duurzaamheidstoepassingen had gerealiseerd.
We hebben totaal 17 bezoekers ontvangen waaronder mensen uit Hattem, Voorst, Deventer maar ook Ermelo en Putten. Ook kwamen raadsleden van Christen Unie en Wij Putten op bezoek. Ik ervaar het als gemiste kans van andere politieke partijen om kennis te nemen van dit initiatief en belangstelling of waardering te uiten naar haar inwoners die hun woning ter beschikking stellen. Navraag bij de andere twee families in Putten leverde het zelfde beeld op. Geen belangstelling althans bezoek vanuit andere politieke partijen.
