Deze week presenteerde de enquêtecommissie De Wit haar conclusies over de crisismaatregelen van het kabinet in 2008 ten tijde van de bankencrisis. Kernbegrippen: verantwoording afleggen, informeren en toezicht houden. Met name bij dat toezicht haakt er iets bij mij. Werkt dat toezicht op de uitvoering van allerlei (semi)-overheidstaken wel?
In de media is er veel kritiek te lezen over de uitvoering van toezichtstaken. De Nederlandse Bank bij DSB, de Kinderbescherming, Autoriteit Financiële Markten, onderwijsinspectie, gemeenteraden, Tweede Kamer, etc. Allemaal komen ze wel eens in het nieuws vanwege gebrekkig toezicht.
Maar soms hoef je niet ver van huis te gaan. In de lokale media stond onlangs het bericht dat er grote financiële problemen zijn bij de Stichting Proo. Deze stichting vormt sinds 2003 het bestuur van het openbaar basisonderwijs in veel Veluwse gemeenten, waaronder Putten.
De gemeente Putten heeft een grondwettelijke taak ten aanzien van het openbaar onderwijs, dus reden genoeg om je als raadslid zorgen te maken. Dat doen de ouders van de openbare basisscholen in Putten trouwens ook!
Overigens zijn de ontwikkelingen elders in het land ook niet echt geruststellend. De gemeente Rotterdam grijpt in bij de openbare scholenkoepel BOOR, wegens financiële en organisatorische wanorde. Rotterdam heeft het bestuur aan de kant gezet. De gemeente Bussum heeft onlangs besloten de openbare basisscholen in Bussum terug te trekken uit het regionale schoolbestuur.
Gealarmeerd door al deze berichtgeving wilde Wij Putten-fractielid Wilma van Voorst het naadje van de kous weten, maar aan wie moest ze dat vragen?
De eerste gedachte was natuurlijk aan Stichting Proo. Maar dat bestuur gaf niet thuis. Geen boodschap aan een raadslid uit Putten.
Dan maar informeren bij het bestuurskantoor van de Regio Noord Veluwe? De RNV oefent het toezicht uit op de Stichting Proo. Het RNV is een zelfstandig bestuur op basis van de Wet gemeenschappelijke regeling. Het bestuur van de RNV wordt niet door de inwoners van de Noord Veluwe gekozen, maar door de gemeenteraden. Het RNV-bestuur is, naast een informatieverplichting, aan niemand verantwoording verschuldigd.
Maar bij de RNV werd ze ook niet veel wijzer. Dat bevestigt mijn beeld. Toen ik enkele maanden geleden aanwezig wilde zijn bij een vergadering van het Algemeen Bestuur van de RNV over het openbaar onderwijs, werd mij de toegang, als raadslid van de gemeente Putten, botweg geweigerd. De vergadering was namelijk vertrouwelijk.
Ten einde raad heeft Wilma de vragen maar gesteld aan het college van B & W in Putten. Je moet tenslotte wat. Uiteraard heeft ze de vragen ook gesteld aan de twee, door de Puttense gemeenteraad, aangewezen leden van Algemeen Bestuur van de RNV. Nu maar het antwoord afwachten.
Tja, daar zit je dan als raadslid met je grondwettelijke taak. Heb je überhaupt een instrument in handen om er inhoud aan te geven? Fraai allemaal. Het zal toch niet zo zijn dat straks blijkt dat iedereen een klein beetje verantwoordelijk is en uiteindelijk niemand?
Ik hoor u denken: “Maar welke vragen heeft Wilma nu gesteld? Kort samengevat: hoe groot zijn de financiële problemen bij Proo en welke gevolgen kunnen ze hebben voor het openbaar onderwijs in Putten en voor de gemeente Putten. En natuurlijk de vraag hoe het nu precies zit met de bestuurlijke verantwoordelijkheden rondom het openbaar basisonderwijs in Putten.
Als de antwoorden binnen zijn, zal de fractie zich over het vervolg buigen. Zo’n grondwettelijke taak heb je wel serieus te nemen!
De digitale snelweg is in het buitengebied van Putten een bescheiden zandpad en de gemeente doet weinig of niks om daar verandering in te brengen. Dat was de boodschap die een delegatie van Wij Putten meekreeg bij een bezoek aan de Initiatiefgroep glasvezel buitengebied, afgelopen vrijdag 13 april.
Drie van de initiatiefnemers van deze club, Wim de Vette, Jan van de Kraats en Gert van Winkoop, legden uit dat de wethouder hun verhaal weliswaar welwillend aanhoort, maar vervolgens stelt dat het een zaak van een civiel bedrijf is. Ofwel: de gemeente heeft er niks mee te maken. Toch hebben zijn het gevoel dat de gemeente wel wat meer had kunnen doen om het bedrijf te overtuigen. Een ambtenaar zou zich vanaf 1 april met de kwestie bezig gaan houden, maar daar heeft de initiatiefgroep nog niets van vernomen.
Volgens de initiatiefgroep kost de aanleg van glasvezel in het buitengebied zo’n 1,6 miljoen euro. Maar gezien de kosten die de gemeente maakt voor sport, moet dit kunnen, vindt de initiatiefgroep. Zelf betalen is nauwelijks of geen optie, want de kosten zouden voor iedereen verschillend zijn. Men overweegt nu om burgerlijk ongehoorzaam te worden en geen OZB meer te betalen, om zo de gemeente te dwingen in actie te komen.
Dat het niet best is gesteld met de internetsnelheid, bleek overigens uit een demonstratie van Gert van Winkoop, die liet zien dat de downloadsnelheid op dat moment 546 kB per seconde was en dat het wel 10 tot 15 seconde duurde voor de site van Wij Putten er stond. Vooral dat laatste is natuurlijk onverteerbaar. Wij Putten heeft toegezegd de kwestie in de fractie te gaan bespreken.
Uit het verslag van de commissie middelen van 17 Maart:
Investeringsagenda Gelderland
Henri Luitjes van Wij Putten vraagt of de gemeente iets kan doen om de provincie te overtuigen het geld van de volgende ronde te gebruiken voor glasvezel in het buitengebied. Wethouder Gerritsen antwoordt dat hij volop gesprekken voert over dit onderwerp. De provincie Gelderland heeft aangegeven niet substantieel (financieel) bij te dragen. Er wordt nu gekeken naar andere mogelijkheden, maar omdat de gemeente Putten voorloper is gaat het moeizaam.
PUTTEN – Eén ding is afgelopen vrijdag duidelijk geworden: scoren op het voetbalveld lijkt makkelijker dan in de politiek, maar dat is het allerminst.
De fractie van Wij Putten bracht afgelopen vrijdagavond een werkbezoek aan sportpark De Eendracht, om zich op de hoogte te stellen van het wel en wee van voetbalvereniging Rood – Wit ’58. Het voltallige hoofd- en jeugdbestuur was aanwezig en gaf de partij onder meer een rondleiding door de twee jaar geleden nieuw gebouwde kleedaccommodatie. Vervolgens betrad het gezelschap het nieuwe kunstgrasveld, waar de delegatie van Wij Putten het in een reeks van zeven penalty’s opnam tegen bestuurders van de voetvalvereniging.
Het zou niet best zijn geweest als de partij het had gewonnen van de voetbalvereniging en dat gebeurde dan ook niet. Wij Putten slaagde er slechts twee van de zeven keer in om doelman Vincent van Beek te passeren, terwijl de zeven afgevaardigden slecht twee keer nalieten hun punt te maken.
Aansluitend was het vooral een informele ontmoeting, waarbij in kleinere groepjes van alles aan de orde kwam, van de recente vernieuwingen op het park en de financiële afwikkeling met de gemeente tot aan de matige staat van de halfverharde weg die erlangs loopt. Ook werd er gesproken over de plannen van de vereniging om de tribune met zonnepanelen te overkappen, om zo de energierekening laag te houden, over het onderhoud van de terreinen en het opruimen van zwerfvuil. En nog veel meer. “Een nuttig bezoek”, zegt voorzitter Ep van Hemel, “want het is goed om contact te hebben met de lokale politiek.”
Wij Putten gaat door met de kennismakingsronde langs de sportverenigingen. Voor de komende periode staan TVP en tennisvereniging het Laakhuisje in de planning.
Elk jaar ontvangen we op Goedland een bedrijf of individuele vrijwilligers om ons een handje te helpen. Het is altijd even afwachten: wat voor mensen zijn het en hebben ze twee linker- of rechterhanden? Het is altijd spannend of het wel een fijne dag wordt voor beide partijen. En natuurlijk: zal de klus geklaard worden of moeten we daarna nog een aantal dagen doorklussen om het af te krijgen? Een uitdaging en altijd leuk!
Dit keer kwam Wij Putten, bij monde van Arap-John Tigchelaar, met het idee om zich voor Goedland in te zetten. Evert Doppenberg kwam een paar keer langs in verband met de voorbereiding. Wij zorgden voor de materialen, Evert zou een kraantje regelen en zo zou het die dag wel goedkomen. Alleen op het weer hadden we geen invloed…
NL Doet, 17 maart: nog voor 9.00 uur kwamen de eerste klussers op de fiets al aan. Een strakblauwe lucht, een kop koffie, koek en een flink portie zin: de zaterdag kon niet meer stuk. We hebben het geweten: Evert ging als een waakhond achter de klussen aan: spitten, graven, aansturen en de kraanmachinist de weg wijzen. Arap-John en medeklussers waren aan het zagen (wat heeft die man allemaal bij zich in zijn bus…), schroeven en ploeteren, met als resultaat drie zeer stevige compostbakken. Alsof dat niet genoeg was, maakten ze ook een leuke loopbrug over ons slootje bij de moestuin.
De stratenmaker die Wij Putten had geregeld, ging als een bliksemschicht door de twee terrasjes die hij bij de varkens en geiten zou aanleggen. De ploegen die meehielpen met graven en stenen aandragen, konden hem bijna niet bijhouden. Behalve de Wij Puttenaren werkten er ook twee individuele deelnemers mee met sjouwen en graven: Steven en Gerrie. Gerrie heeft een klus geklaard die al vier jaar op vaardige handen lag te wachten: het aanpakken van de onkruidrand rond de kippenweide.
Ook de moestuin en de heg werden onder handen genomen. Sommige klussers hadden zelfs eigen gereedschap meegenomen. Het graafmachinetje deed het grove werk, maar planten moesten eruit en weer teruggeplaatst worden, de heg gesnoeid, onkruid eruit. Met zweet op het voorhoofd en de rug werd ook deze klus met een groot portie inzet geklaard. Uiteindelijk is met man en macht al het overtollige zand weggewerkt naar het weiland, met de tractor, een klus waarbij Arap-John in z’n element was! De grote groep kinderen die meekwam, heeft zich uitstekend vermaakt op Goedland. Erg leuk om te zien.
Tijdens een uitgebreide lunch hebben we met de deelnemers van NL Doet gesproken. Wat is het fijn om niet alleen goede klussers te gast te hebben, maar ook zo’n groot aantal aardige mensen te ontmoeten! We voelden ons helemaal thuis met deze groep van Wij Putten. We bedanken dan ook iedereen van harte voor het harde werken, de mooie resultaten en de fijne sfeer!
Verony en Andrea, Zorgboerderij Goedland
De maand maart zit erop. Het begon en eindigde met Afval. Op donderdag 1 maart jl. diende Wij Putten samen met de ChristenUnie en SGP een motie in met een oproep aan het college om zich richting Den Haag hard te maken voor het invoeren van statiegeld op kleine plasticflesjes en blikjes. Dit ter voorkoming van zwerfafval. Veel effect haalde de motie niet uit, in de Tweede Kamer blijkt er zelfs een meerderheid te zijn om ook het statiegeld op de grote plastic flessen af te schaffen. De producenten betalen liever een fooi aan de gemeenten om de troep op te ruimen.
Dat die plastic (water)flesjes en blikjes overal rondzwerven bleek wel tijdens de Nationale Opschoondag op zaterdag 10 maart jl, waaraan Wij Putten uiteraard ook meedeed.
Op dinsdag 20 maart jl. stond de nota “Herijking Afvalbeheer Putten 2011 – 2017” op de agenda van de commissie Ruimtelijke Zaken. Uit die nota blijkt dat de Puttenaren, in vergelijking met anderen, heel goed met afval omgaan. Toch wil de gemeente het restafval in de blauwe zak, nog verder verminderen. Wij Putten steunt het college daar in omdat we zuinig willen omgaan met grondstoffen. Er moet ook een leefbare wereld overblijven voor de generaties na ons.
Op 27 maart 2012 trad wethouder Koekkoek op in het NCRV programma ‘Altijd wat’. Dat programma ging over het afvalinzameling in Nederland. De gemeente Diemen werd opgevoerd als de duurste gemeente van Nederland, Putten als de goedkoopste gemeente op afvalgebied. En Roelof Koekkoek mocht uitleggen hoe dat kan. Putten ook eens positief op tv. Voor wie de uitzending nog een keer wil nazien:
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1245545 (vanaf de 25e minuut).
Afgelopen donderdag was het voorlopige sluitstuk van de afvalmaand. De raadsvergadering. We hebben besloten om in het najaar te gaan praten over het heel goedkoop maken van het GFT afval. Dat betekent wel dat de blauwe zak iets duurder moet worden. Maar wie zijn afval keurig scheidt, zal uiteindelijk goedkoper uit zijn. Ook gaan we het dan, op verzoek van de Wij Putten fractie, hebben over het invoeren van een kleine blauwe zak. Natuurlijk blijft de bestaande blauwe zak van 50 liter bestaan, maar Wij Putten denkt dat het ook handig is om een 20 of 30 liter blauwe zak in te voeren. Alleenstaanden en tweepersoonshuishoudens doen er nu veel te lang over om een blauwe zak vol te krijgen.
In de raadsvergadering heb ik ook gepleit om het Afvalbrengstation op de Hoge Eng één avond per week (liefst de vrijdagavond) open te stellen voor het brengen van gratis tuinafval. Elders in Nederland zijn dit soort initiatieven een groot succes.
In 2013 gaan we vervolgens praten over het eventueel invoeren van mini-containers, ook wel Kliko’s of Otto’s genaamd (u kent ze uit het straatbeeld van Ermelo, Garderen en Voorthuizen). Wij Putten wil bij die discussie de eigen inwoners graag betrekken. Ik ben trouwens benieuwd of het mogelijk zal zijn om de inwoners een keuzemogelijkheid te bieden.
Voor Wij Putten is verdergaande afvalscheiding met een hoog serviceniveau tegen zo laag mogelijke kosten de essentie van het afvalbeleid.
PUTTEN – Een delegatie van de fractie en het bestuur van Wij Putten heeft afgelopen vrijdag een werkbezoek gebracht aan Landal-park De Heihaas aan de Voorthuizerstraat. Dit omdat toerisme voor Putten een belangrijke sector is en de partij wil weten wat er speelt en zich afvraagt hoe Putten zijn aantrekkingskracht kan behouden.
De groep werd te woord gestaan door algemeen manager Sander de Haas, die sinds een halfjaar de scepter zwaait over het park. Het uit de jaren ’70 stammende park telt 186 huisjes en kan bij volle bezetting 625 mensen herbergen.
Heet hangijzer in de recreatieve sector is de tijdelijke verhuur aan Oost-Europeanen, die in en rond Putten werken. Veel bedrijven willen er niet mee geassocieerd worden, vertelt De Haas, maar De Heihaas heeft er zes huisjes voor gereserveerd. Het bedrijf heeft goede afspraken met de twee uitzendbureaus die deze huisjes huren, waardoor de combinatie van wonen en recreëren geen problemen oplevert.
Verder kwam naar voren dat de Heihaas vooral ook een Puttens bedrijf wil zijn. “De mensen komen tegenwoordig niet meer voor de luxe in de huisjes, want die hebben ze thuis ook. Ze komen voor de omgeving, de Veluwe, maar ook voor Putten”, aldus De Haas. Hij zou dan ook graag meer contacten willen hebben met Puttense ondernemers, om arrangementen te kunnen organiseren of lokale producten aan te kunnen bieden. Ook hecht hij waarde aan het Toeristisch Platform Putten, dat volgens hem een belangrijke rol kan spelen in de verdere ontwikkeling van het toerisme in Putten. De zestig mensen die bij het bedrijf werken, komen voor het grootste deel uit Putten.
Voor Wij Putten was het een leerzame ontmoeting. De partij wil de komende tijd meer van dit soort bezoeken afleggen.
Graag wil ik u voorstellen aan mijn schoonmoeder; Willempje heet ze, Wil noemen we haar. Noeste werker, wars van uiterlijk vertoon. Een groot deel van haar leven staat in het teken van het onbezoldigd helpen van anderen. Van boompjes trekken op de hei tot liturgieën vouwen in de kerk. Ook wil ze weleens rolstoelbanden plakken in het verzorgingshuis. ‘Die krengen gaan altijd lek’, verhaalt ze vaak bombastisch.
Vorige week zat ze nog vogelhuisjes te timmeren. Ook het dierenrijk mag rekenen op haar aandacht. Het helpen ziet ze niet als iets verheffends. Geven om een ander is wat haar drijft.
NL-doet, de jaarlijks terugkerende vrijwilligers dag, kende dit jaar haar achtste editie. Ruim driehonderdduizend Nederlanders probeerden iets voor een ander te betekenen, zonder financieel gewin, maar wel rijkelijk beloond door warme emoties.
Onze vorstin stortte zich wellustig op het soppen van honden, het schuim vlokte vrolijk in het rond. De kroonprins en zijn gemaal voelden zich weer even hopman en timmerde er amechtig op los om zo het padvinders clubhuis te pimpen. Burgervader Omta uit Ermelo zat naast mijn schoonmoeder rolstoelen op te poetsen dat het een lust was. Wij Putten leden lieten zich ook niet onbetuigd en zorgden op de boerderij.
Ik heb scherpzinnig gespeurd om te ontwaren waar Lambooy en kornuiten die dag probeerden uit te dragen waar ze toch voor horen te staan: gemeenschapszin en naastenliefde. Nergens kon ik de mannen vinden. Geen Lambooy die met ferme passen het Husselerveld op beent om die verrekte hondenpoep op te snuiven, om vervolgens met een schepje het veld proper te maken. En Koekkoek, u weet wel, van Wij Putten. Even dacht ik dat ik hem zag; pet op de kop, druk bezig een hectare of vijf af te palen om een landgoedje samen te stellen. Of Gerritsen die eigenhandig sleuven aan het spitten is in het buitengebied, zodat boeren en buitenlui ook glasvezel mogen beleven. Het bleken slechts hersenspinsels. B&W was waarschijnlijk het besturen moe en had het weekend nodig om aan te sterken. Of de winterbanden moesten hoognodig plaats maken voor iets zomers en werd er gekrikt.
Koekkoek vertoefde ook nog elders. Volgens een bron die anoniem wenst te blijven, brengt hij de laatste weken, naast het palen, veel tijd door bij Sauna-drome. Niet beroepsmatig, wat in de lijn der verwachtingen zou liggen, maar om aan het lichaam te werken. Koekkoek gaat namelijk het plasma betreden en wil een kekke indruk maken. De NCRV wil graag weten hoe het toch kan dat afval in Putten zo zacht geprijsd is. Al met al gewichtige zaken die geen uitstel dulden.
Het is toch schrijnend dat B&W geen zichtbare pogingen hebben ondernomen een bijdrage te leveren aan de vrijwilligersdag. Een gebrek aan empathie of onverschilligheid?
Het bekleden van een publieke betrekking schept verwachtingen en verplichtingen. Een voorbeeldfunctie vervullen is daar één van. Rest hen dan ook boetedoening middels pek en veren, aangevuld door stevige Kamervragen.
Toch wil ik de heren nog een kans geven en oproepen een dagje als vrijwilliger door het leven te gaan. Het zal u verbazen hoe fijn het is om te geven en de rijkdom die u overspoeld zal u overweldigen. Mocht u het moeilijk vinden iets vrijwilligs te vinden, dan kunt u altijd mijn schoonmoeder bellen; er staan nog zat van die lekke krengen!
“Kunst verrijkt en draagt bij aan de educatie en vorming”, staat geschreven in ons verkiezingsprogramma. Tijd voor een kijkje in de kunstkelder.
Met een kleine delegatie zijn wij bij de opening van de nieuwe expositie op 16 maart jl.. Werken van drie schilders en een beeldhouwer versieren de ruimte. Verbaasd zijn wij over de grote opkomst, wel tachtig man.
Kunst in de kelder is 33 jaar geleden in het leven geroepen door Atty Heijting. Na al die jaren zet Atty zich met even veel enthousiasme in, om wisselende exposities met verschillende kunstenaars, te realiseren. Op onze vraag of de bestaande ruimte in de kelder voldoet als volwaardig expositieruimte, kon Atty ons vertellen dat niet alleen zij, maar ook de kunstenaars zeer tevreden zijn. Door de grote oppervlakte van de kelder, krijgt het geëxposeerde werk rust en ruimte om volledig tot zijn recht te komen.
De kunstkelder wordt gefinancierd door verkoopexposities waar de kunstenaars een klein bedrag afstaan. Daarnaast ontvangen ze een klein subsidiebedrag van de gemeente. Er wordt geen winst gemaakt. Elke euro wordt geïnvesteerd in de voortzetting.
Putten kan trots zijn op haar kunstkelder! Zeker de moeite waard om te bezoeken.
“Als je heel goed kijkt, kun je zien dat er wat deelnemers van Wij Putten meedoen”, zei wethouder Roelof Koekkoek in zijn peptalk, voorafgaand aan de nationale opschoondag. “En ook andere partijen, alle partijen zijn eigenlijk vertegenwoordigd”, zei hij. “Nou ja, bijna alle”, verbeterde hij zich.
Wie afgelopen zaterdagochtend tegen negen uur in de ontvangstzaal van het gemeentehuis was, kon er niet omheen: de zaal zag wit van de Wij Putters. Het waren dan ook niet minder dan 36 leden, inclusief eventuele kinderen, die voorafgaand aan het opschonen bijna allemaal ook nog even op de foto gingen.
En toen ging het werk beginnen, in drie ploegen. Eén nam de wijk tussen de Garderenseweg, de Calacariaweg, de Sprielderweg en de Voorthuizerstraat, ploeg twee pakte de wijk daartegenover gelegen aan de andere kant van de Voorthuizerstraat en begrensd door de Halvinkhuizerweg, terwijl groep drie een route nam langs de Voorthuizerstraat, de Van Geenstraat, en de Halvinkhuizerweg, eindigend op de Gervenhof.
Gelukkig lag er weer een hoop troep, want je komt niet graag voor jan doedel op zaterdag zo vroeg je bed uit. Flessen, blikjes, restanten van vuurwerk, veel verpakkingsmateriaal, volle luiers en ga zo maar door. Met name de vele perkjes bleken een handige plek om rommel achter te laten, liefst zo diep mogelijk onder de begroeiing, zodat het telkens weer van je grijper valt. Maar de aanhouder wint!
Het is goed dat er zoveel kinderen bij waren, want het mes snijdt daarbij aan twee kanten: vele handen maken licht werk, maar op deze leeftijd kan ook een bewustzijn ontstaan over het niet zomaar achterlaten van rommel. Want die conclusie dringt zich wel op: de rommel concentreert zich op plekken waar je kunt verwachten dat jongeren bijeenkomen.
Ook prettig dat de teams regelmatig aangemoedigd werden door bewoners en voorbijgangers. “Goed werk jongens”, of “goed bezig!” Met name de tweede helft van de ochtend waren die woorden welkom, want het gedruppel van boven begon toch wel erg op heel echte regen te lijken.
Zeikensnat, maar voldaan konden de ploegen rond het middaguur hun zakken inleveren op het Fontanusplein, waar de gemeente een heerlijke lunch had klaarstaan en Roelof de opschoners bedankte voor hun inzet. En daarna was het weer droog.
Afgelopen zaterdag organiseerde Wij Putten weer een ‘Erop Af-je’. Dit keer een wandeling in het buitengebied gelegen tussen de Donkere Steeg, Hoge Steeg en Beulekampersteeg. De tijd heeft er niet stil gestaan, maar grote schuren staan er niet. Een zaterdagmiddagje plattelandslucht snuiven. Heerlijk. Prachtige omgeving, mooie natuur. Wat valt daar nu nog aan te verbeteren? Een landgoed met nieuwe natuur?
Landgoederen. Tja, vorig jaar mei trok de gemeenteraad de stoute schoenen aan. Het voorstel om naast het bedrijventerrein Keizerswoert een landgoed te vestigen werd naar de prullenmand verwezen. Het ontwerp bestemmingsplan leed schipbreuk. Raadsbreed, ook dat nog eens. Daarmee zette de raad een opmerkelijke stap. Nam de raad daarmee ook een risico? De gedachten gaan al snel terug naar de Goorsteeg en Saunadrome.
Op 15 februari jl. deed de Raad van State uitspraak in deze zaak. De RvS stelde de gemeenteraad volledig in het gelijk. De gemeenteraad heeft zich terecht op het standpunt gesteld dat het plan niet voldeed aan de spelregels voor functieverandering. In geval van functieverandering moeten er namelijk ook bouwwerken worden gesloopt. Alleen het slopen van fysiek bestaande, legale, vrijkomende bebouwing telt mee. Het inbrengen van bouwrechten kan dus niet. In het voorstel zat naar ik meen 1.350 m2 aan bouwrechten.
Ook heeft de gemeenteraad terecht geconcludeerd dat het plan niet voldeed aan de spelregels voor de vestiging van nieuwe landgoederen. Op grond van dat beleid mogen slechts drie wooneenheden worden gebouwd, en niet vier zoals in dit plan.
Verder acht de RvS het standpunt van de gemeenteraad niet onjuist dat de toevoeging van vier woningen niet strookt met de kernkwaliteiten van een ‘waardevol landschap’.
Dat de initiatiefnemers meer natuur wilden realiseren dan strikt nodig was, is door de gemeenteraad terecht als geen bijzondere omstandigheid aangewezen om toch akkoord te gaan met dit plan.
Kortom, het besluit van de gemeenteraad is niet in strijd met het recht.
Wel prettig te constateren dat de RvS met deze uitspraak precies op de lijn van het betoog van Wij Putten zit. Voor de liefhebber: zie ook de bespreking van deze uitspraak op www.omgevingsweb.nl .
Wij Putten heeft in diezelfde raadsvergadering ook gevraagd om een notitie over het landgoederenbeleid. Persoonlijk ben ik niet gelukkig met dit beleid, het lijkt er op dat dit beleid alleen maar tot verstening en uitponding van het prachtige Puttense buitengebied leidt. Waarom zouden we ons inspannen om nieuwe natuur aan te leggen als de oude natuur ook heel mooi is. Of zoals Rien van den Hoek het zo krachtig formuleerde: ”Wat is er eigenlijk mis met de oude natuur?”
