Wij Putten blijft de grootste partij met behoud van de vijf zetels. Lees meer…
We hebben de aller-aller-aller laatste flyers verspreid. Wat een klus! En wat leuk om te doen!Lees meer…
Hoe is de stand van zaken rond de aanpak van het pand op de hoek Bakkerstraat – Verlengde Dorpsstraat? Dat is de strekking van vragen die de fractie van Wij Putten aan het college heeft gesteld.Lees meer…
Wij Putten ging afgelopen zaterdag eropaf: deze keer waren we op bezoek bij initiatiefnemers voor een zonnecollectief in Putten. We parkeerden onze werkkeet op de oprit bij Wout Wouters, een van de initiatiefnemers.
Lees meer…
Net zoals 4 en 8 jaar geleden is het verkiezingsbord aan de Driewegenweg 39 opeens, plotseling, weg.
Het Puttens Weekblad is niet compleet zonder een column. Iedere week vertelt een Puttense politicus in deze column wat hem of haar bezighoudt. Deze week is het de beurt aan Rien van den Hoek, raadslid van Wij Putten.Lees meer…
Bewoners van de wijk de Putter Eng zijn zeer goed te spreken over het woongenot in de wijk. Bij een wijkbezoek van Wij Putten bleek dat bewoners er gemiddeld een dikke acht voor geven.
Rien geeft een toelichting op de plannen aan de Bilderdijkstraat. Op de bewonersavond waren er nog wel de nodige kritische geluiden.
Het college heeft weer huiswerk voor de komende maanden.Lees meer…
Ik ben even op het plaats delict gaan kijken, gewoon om de sfeer te proeven en alles in perspectief te zien. Er heerste een serene rust op de Arnhemse Karweg. De bomen schudde nonchalant hun bladeren los en er stond een heus dorp van paddenstoelen. De kabouters waren nergens te bekennen. Ze waren vast geschrokken van het brute geweld dat zich had voorgedaan en hadden huis en haard verlaten. Een rood mutsje, schijnbaar achteloos achtergelaten onder een zwam, was het enige getuigenis van de haastige aftocht. Toch konden die kaboutertjes nog wel eens belangrijk zijn. De exacte toedracht van de moordzaak is namelijk in flarden mist gehuld, maar daarover zo meer.
De enige gedachte die bij mij opkwam bij het sferen was, waarom noem je in hemelsnaam je hond Diesel? Zou de Buldog langzaam op gang komen en eenmaal op dreef niet meer te stuiten en tanken ze hem dagelijks af met het brandstofje. Of koesteren de eigenaars van de overledene het Italiaanse kledingmerk en wilden op deze manier hun genegenheid tonen. Weinig relevante gedachten, dat besef ik, maar werkelijke emoties komen niet door.
De Buldog staat niet bekend om zijn fraaie uiterlijk. Het is een gekunsteld beestje, een eindproduct van talloze zaadlozingen, zorgvuldig samengevoegd, gecentrifugeerd en ingebracht. Resultaat, een dikke nek, grote massieve kop en poten die wel ingekort lijken. Als standaard accessoire is de Dog voorzien van een chronisch astmatisch gereutel. Krachtig, stoer en waardig zijn competenties die het beestje toebedeeld heeft gekregen van de rasvereniging. Geen mietje dus!
De belaagde hond blijkt een Collie te zijn, u weet wel zo’n Lassie hond. Spitse snuit, ranke pootjes en fris in het haar, mensenredder bij uitstek. Geen waardig tegenstander voor een Buldog. Diesel is dan ook geen waardigheid aan te rekenen door een Lassie hondje te verrassen. Een weeffoutje bij het centrifugeren denk ik.
Terugkomend op de toedracht; De ingrediënten en het ter tafel gebrachte zijn bekend, alleen de bereidingswijze is onduidelijk. Uiteraard heb ik een scenario voorhanden, deze wil ik u niet onthouden.
Het geplaagde gezin had een mooie zondagmiddag aangegrepen om de herfst samen met de drie viervoeters te vieren. De sfeer was uitgelaten. Al gauw gingen de riemen af en wentelden de honden zich door het afgeschudde blad. Het zonlicht viel in strepen door de bomen en schakeerde het licht. Diesel nam als vanzelfsprekend het voortouw en overmoedig geworden door zoveel moois en ongebreidelde vrijheid had zin aan een robbertje vechten, zijn genen schreeuwden erom. Al spoedig ontwaarde hij de Collie en bedacht zich geen moment. Aangemoedigd door de lichaamstaal en angstkreten van de Collie begeleiders dook hij onverschrokken op het spitse hondje. Een oneerlijke strijd, dat besefte Diesel zich ook wel, maar daar maalde hij niet om. De eigenaar van Collie die zijn beestje al tussen de kaken van Diesel zag verdwijnen bedacht zich moment en plantte zijn schoen in de weke delen alvorens hem bij zijn halsband in een wurggreep omhoog te sleuren. Zijn roekeloosheid moest Diesel met de dood bekopen, maar werd hem ingegeven door zijn makers. Diesel treft dan ook geen blaam evenals de Collie mensen, zij handelden uit noodweer. Het is maar een door mij geschetst scenario, maar het lijkt mij wat onwerkelijk aan te nemen dat Diesel zomaar dood neer viel.
Dat de geleiders van Diesel verontwaardigd zijn komt mij vrij menselijk over. Toch was het gezien de competenties van Diesel misschien handig geweest om aangelijnd het bos te begroeten.
Enfin, het gezin Diesel is ontroostbaar en balt de vuisten. Hond en geleider wordt gevraagd om zondag mee te lopen in een stille tocht om Diesel te gedenken en zinloos geweld weer eens aan de kaak te stellen. Justice voor Diesel moet het spektakel gaan heten. Het is duidelijk dat hier een scheidingslijn wordt overschreden. Hoe verdrietig het ook is voor het gezin, een stille tocht houden voor een hond krijg ik vreselijke jeuk van. Een stille tocht is een protest tegen de verharding van de samenleving en het geweld dat mensen elkaar nodeloos aandoen.
Het Diesel tochtje lijkt mij ontstaan door rancune; De bazen van de Collie willen het boetekleed niet aantrekken. Als er dan toch een dader moet worden opgeknoopt, zou ik hierbij de kaboutertjes willen oproepen om als kroongetuigen voor één keer ten tonele te verschijnen. Het in de haast verloren rode mutsje kan ik dan gelijk teruggeven.
Programmaleider Bart Sloothaak van Veluwe FM heeft vorige week zaterdag van Wij Putten een koperen hertje in ontvangst genomen, Lees meer…
