Putten gaat er snotverdorie wel met de botte bijl op met dat handhaven. Zoveel daadkracht ineens, ik duizel ervan. Narcisme heeft mij al jaren in zijn greep en ik betrek alles dan ook graag op mijzelf. Ik vrees dat mijn perceel een bolwerk is van illegaliteit. Een voedingsbodem voor handhavers die de door mij gebezigde architectuur vast niet op waarde weten te schatten. Laatst heb ik nog met mijn zoon een traditioneel boomhutje in elkaar geprutseld, met touwladder en al. Ik was me er vaag van bewust dat ik aangemerkt zou kunnen worden als normovertreder. Ik heb het dak dan ook met Sedumplantjes bedekt, zodat luchtfoto’s een smaakvol pallet tonen. Minder fraai is de Dixie die er al jaren staat. Het blauwe plastic pleetje fungeert tegenwoordig als opslag voor de paardenbrok Bix, reuze handig! We hebben het ding omgedoopt in Bixie, dit vergde slechts een kleine ingreep. Omdat ik vogeltjes zo gezellig vind heb ik een hokje gemaakt waar er zo’n tweehonderd verblijven. De Tjiftjaf is mijn favoriet, een vrolijke fluiter. Mijn vrouw, die zich graag creatief en spiritueel uit, heeft een tuinkamer gecreëerd. Hier zit ze met haar vriendinnen te pottenbakken, iets met wol te doen en verlichting te zoeken. Kortom: te freubelen dat het een lieve lust is.
U begrijpt dus dat ik hem knijp. Ik droom vaak dat mijn architectonisch verantwoorde vastgoed bezien wordt door de wet en oordeelt dat het hier gaat om ongeoorloofde verstening. Dat dwangsommen mij noden over te gaan tot rigoureus ontmantelen.
Mijn argumentatie dat het hier veelal hout betreft, zal waarschijnlijk afgedaan worden als inhoudloos geneuzel. Gelukkig is daar Wij Putten; Prioriteiten stellen is wat zij onze gemeente voor de voeten gooien. Bejaarde bebouwing verdient volgens hen een lage prioriteitsstelling. Het is de jongere generatie die moet boeten voor strijdig gedrag. Als je ouder bent dan twintig tel je niet meer mee en ontstaat er een gedoogstatus, uitgerangeerd, niet meer naar omkijken. Vergrijzing in vastgoed is net als de grote mensen wereld; Je wordt niet meer voor vol aangezien. Je bent er wel, maar ze willen je niet zien. Aandacht besteden aan deze fossielen kost alleen maar geld. Niet aan beginnen dus, ze storten vanzelf wel in.
De totstandkoming van de leeftijdsgrens van twintig is merkwaardig. Ik las in de stukken dat het iets van doen heeft met doodslag. Deze zou verjaren als hij de twintig jaar passeert. Dus dan ook maar kippenhokken van die leeftijd, huppetee, één pot nat! Deze redenatie is mij niet geheel duidelijk. Wordt het vergrijp van een vergunningloos bouwsel door Wij Putten geconformeerd aan doodslag of zo? Toom ziet hem even niet.
Op zich vind ik het wel goed van Wij Putten om oude koeien in de sloot te laten liggen, ze zijn immers toch al verdronken. De mening om prioriteiten te stellen deel ik ook volmondig. Het handhaven van die termijn van twintig jaar lijkt mij alleen bijzonder lastig als er nooit schriftelijk een voorafkondiging is gedaan. Een grens trekken is altijd lastig, vooral als je net over die grens heen hebt gebouwd. Ik zie meer iets in handhaving bij bouwwerken die een bepaalde afmeting overschrijden. Om nou een houthok of prieeltje als doodslag te definiëren en dus pleitte met dat ding, vind ik burgertje pesten en verkwansel je tijd en geld die beter aan serieus foute bouwwerken kan worden besteed. Sauna’s of zo!
Met die twintig jaar zit ik dus echt een beetje in mijn maag. Dat verbouwde pleetje staat er pas een jaar of vier en die Bix moet ik toch ergens kwijt. De tuinkamer is een grensgevalletje. Het casco overstijgt wel de twintig jaar, de rest is pas later getimmerd. En om mijn vrouw met haar vriendinnen in huis te laten kleien en te jing jangen trek ik niet. Is het niet mogelijk een kleine voetnoot op te nemen in het voorstel van Wij Putten. Dat tuinkamers gezien de functionaliteit niet als zodanig worden aangemerkt en de status van prioriteit laag krijgen toebedeeld. Alvast dank voor uw begrip.
