Laatst werd ik gebeld door een middelbare scholiere. Het gesprek ging als volgt:
“Wilma van Voorst, goedemorgen”,
“Ja hoi, jij bent toch van de politiek?”
“Ja dat klopt, maar met wie spreek ik?”
“Hoe bedoel je?”
“Ik bedoel hoe heet je?”
“Oh ja, ik heet Anne.”
“Goedemorgen Anne en hoe heet je verder?”
Uhhhhh oh ja Janssen! Maar ik moet wat voor school over de politiek schrijven en nou heb ik wat vragen voor je!”
“Leuk Anne, maar wil je me over een halfuurtje terugbellen, dan wil ik graag je vragen beantwoorden!”
“Oke, doeiiii!”
Einde eerste gesprek, waarna ik me afvroeg of de hedendaagse jongere nog weet hoe een telefoongesprek te voeren, gezien het feit dat alle communicatie via whatsapp gevoerd wordt. Een gewoon gesprek van mens tot mens wordt blijkbaar niet meer aangeleerd. Maar helaas moet ik constateren dat dit niet alleen een tekortkoming van jonge mensen is, maar dat wij als volwassenen er ook wat van kunnen. Op Twitter en Facebook zie ik meningen en opmerkingen voorbij komen, waarvan ik me afvraag of men daarover heeft nagedacht, voor ze aan social media toe te vertrouwen. Er worden soms mensen bewust of onbewust beschadigd door uitlatingen en dan soms ook nog in de anonimiteit. Zouden we dat ook doen als we elkaar recht in de ogen kijken? Zijn we dan ook zo flink?
Anne heeft gelukkig teruggebeld en haar eerste woorden waren:
“Hoi met Anne.”
Ze had gelukkig wat geleerd van ons eerste gesprek, zo makkelijk kan het dus zijn.
