Drie keer is scheepsrecht: de derde keer dat gepland stond dat Wij Putten de wijk in zou gaan, gooide het weer geen roet in het eten. Een flinke ploeg zwermde op zaterdag 6 februari vanuit de tent bij de de Arendstraat Husselerveld in, om bij ongeveer vijfhonderd adressen aan te bellen en mensen naar hun mening te vragen. De vragen betroffen: de algemene tevredenheid in de wijk en in Putten; de wenselijkheid van de opvang van asielzoekers in Putten; voorzieningen in Putten voor de jeugd van 14 tot 18 jaar; plus wat er in Putten zou veranderen als de ondervraagde burgemeester zou zijn.
Om met het eerste te beginnen: bewoners van Husselerveld zijn behoorlijk tevreden over hun leefomgeving, op één punt na: de straatverlichting. Vrij massaal is er genoemd dat de ledverlichting minder licht geeft dan de lampen die er voorheen waren en dat de groene kleur niet prettig is en als onveilig wordt ervaren. Op sommige plekken fiets je van een zee van licht een donker gat in, wat mensen zeer onprettig vinden. Ook werd een aantal keer genoemd dat de gemeente onvoldoende over de straatverlichting heeft gecommuniceerd.
Andere zaken werden ook genoemd, maar niet zo vaak. Overlast van vuilniszakken, fout parkeren, te hard rijden, kapot glaswerk in het fietstunneltje, onduidelijkheid rond voorrang op de rode fietspaden, hondenpoep, bomen kappen zonder dat dit is aangekondigd, zwerfafval, gladde tegels op een kruising, vrachtverkeer over de Verzetslaan, gebrekkig onderhoud van het groen. Verder opvallend: een aantal keren werd aangegeven dat de gemeente niet reageert op klachten. Zelfs geen ontvangstbevestiging op de mail.
Als het gaat om de opvang van asielzoekers, is de rode draad: voor échte vluchtelingen moeten we iets doen, maar het moeten er niet te veel worden. Natuurlijk zijn er ook mensen die er echt op tegen zijn, of een lager maximum aanhouden, of die voorwaarden stellen. Eerste de Polen eruit, bijvoorbeeld. Of liever geen alleenstaande jonge mannen. Mogelijk heeft ‘Keulen’ het beeld ook beïnvloed. Maar het is duidelijk een kleine minderheid die zich tegen de komst van asielzoekers keert.
De vraag naar voorzieningen voor de jeugd van 14 tot 18 leverde weinig verrassends op. Mensen voelen zich een beetje overvallen met de vraag, of ze hebben er niks mee omdat ze geen kinderen in die leeftijdsgroep hebben. ‘Geen idee’ en ‘de jeugd zoekt toch zijn eigen weg’ waren de meest gehoorde antwoorden.
Ook bepaald overvallend was de vraag wat mensen zouden doen als ze burgemeester zouden zijn van dit dorp. Veelgehoord: ‘ik moet er niet aan denken’ of ‘ik heb echt geen idee.’ Maar het leverde ook een reeks originele antwoorden op. Meerdere keren werd genoemd:
– iets doen aan het pandje op de hoek van de Bakkerstraat
– winkels open op zondag
– winkels dichthouden op zondag
– Stationsstraat verkeersveiliger en minder druk
– meer goedkope woningen
– zwerfvuil aanpakken
– zelfsturende teams in wijken die klein onderhoud doen
– een supermarkt in de wijk
– kliko’s in plaats van zakken
– rally gewoon laten doorgaan
– verkeerssituatie rond kinderdagverblijf verbeteren
– hondenpoepprobleem aanpakken
Een enkele keer werd genoemd:
– meer gehandicaptenparkeerplaatsen
– heel Putten zone 30 km/uur
– Putten moet niet te groot worden
– rotonde bij de Texaco
– mensen helpen met onverkoopbaar chalet
– verkeersveiligheid Steenenkamer verbeteren
– brandweer in Putten houden
– meer snelheidscontroles
– recreatieparken alleen voor de recreant
– meer afvalbakken voor hondendrollen
– voorrang voor fietsers op rotondes
– politie beter bereikbaar
– betere stoepen voor gehandicapten
– wonen op parken toestaan
– drempels in de Mennestraat
– vrijwilligerswerk verplicht stellen
– meer terrassen in het centrum
– meer doen aan verkeersveiligheid
– betere fietspaden naar Groevenbeek
– vluchtelingen in eigen land helpen.
Voor Wij Putten leverde het bezoek aan de wijk weer een schat aan informatie op, met een aantal concrete aanknopingspunten om zaken in de wijk te verbeteren.
