Wilma van Voorst – Ruiter gaf aan dat ze wel eens in de praktijk wilde zien hoe de gladheidsbestrijding in z’n werk gaat. Dat heeft ze geweten: tot twee keer toe werd ze in alle vroegte haar bed uit gebeld. Zij doet verslag, in twee delen.
Deel 1
Vanmorgen, vrijdag 24 december, werd ik om 4.30 uur gebeld door Kees Aalders of ik me binnen het kwartier wilde melden op de gemeentewerf. Het lukte me om om 4.50 uur aanwezig te zijn aan de Ambachtstraat, alwaar de mannen al stonden te trappelen om de weg op te gaan om onze Puttense wegen sneeuw- en ijsvrij te maken.
Er schijnt dus op de hoek van de Roosendaalseweg en de Knapzaksteeg een meetinstrument te staan, dat in verbinding staat met Meteoconsult en dat aangeeft wat de temperatuur is en wat het zoutgehalte van de weg is. Dit wordt doorgegeven aan een computer en op deze manier weet men dus of er reden is om te strooien en wat de vooruitzichten zijn. Op basis daarvan beoordeelt degene die piketdienst heeft of de mannen moeten uitrukken.
Ik mocht op pad met Pieter Goetsch, in een wat kleinere schuif- en strooiwagen, verder gingen er nog een kleinere wagen, een klein tractortje voor de fietspaden en twee vrachtwagens de weg op. In het verleden moest elke auto die de weg op ging door twee mensen bemand zijn, maar door aanpassingen kan dat nu met één persoon. Alle wagens hebben een TomTom aan boord, waar per auto twee verschillende routes in aangegeven worden, zodat er niet twee keer dezelfde wegen gestrooid worden. Tussen de overgang van de ene naar de andere route wordt er bijgevuld en is er vijf minuutjes tijd om een kop koffie te drinken.
Men roept altijd wel dat alleen de hoofdwegen gestrooid worden, maar ik heb met bewondering gezien dat er ook volop in de wijken en op de fietspaden wordt geschoven en gestrooid. Op dit moment wordt er met een mengsel van zout en zand gestrooid, omdat er toch zuinig aan gedaan moet worden.
Putten kan een zoutopslag van 180 ton bergen en er is een contract afgesloten met Akzo voor deze winter van 350 ton. Dat wil niet zeggen dat we dat ook in twee zendingen krijgen, want er wordt gekeken wie er nog wat voorraad heeft en of er bij Akzo genoeg voorraad is. Er wordt half januari een schip uit Egypte verwacht, dat Akzo weer moet bevoorraden.
Het was een zeer leerzame en leuke ervaring om met eigen ogen te zien en mee te maken hoe bevlogen de mannen deze taak op zich nemen en ook hoeveel plezier ze eraan beleven. Het leuke was dat men het ook zeer op prijs stelde dat er een raadslid – en dan nog wel een vrouw – interesse toonde en de moeite nam om een ochtendje mee te lopen. Ik bleek ook de eerste te zijn die dit ooit heeft gedaan. Wat minder begrip kon men opbrengen voor de motie van Gemeentebelangen van 20 december. Eerst zien en dan pas oordelen, vindt men en dat is nou precies wat Wij Putten doet.
Binnenkort hoop ik nog een keer mee te gaan op een van de vrachtwagens om te zien hoe die het werk op de grotere wegen uitvoeren. Nou mensen, ik ga proberen om de rest van de dag wakker te blijven en mijn voorbereidingen voor de kerstdagen af te ronden. Ik wens jullie allemaal hele fijne en gezellige dagen toe en met lekker veel tijd voor jullie families.
Met vriendelijke kerstgroeten,
Wilma
Deel 2
Om het beeld compleet te krijgen wat betreft de gladheidsbestrijding, ben ik vanmorgen, op tweede kerstdag, alweer op pad geweest. Om 5.30 uur ging de telefoon en Kees Aalders vroeg of ik weer zin had om mee op pad te gaan, want hij stond op het punt om zijn mensen op te piepen. Ik moet zeggen dat het niet meeviel om de voetjes buiten het bed te zetten, maar ja, je begint aan zo’n avontuur en dan moet je het ook goed doen.
Aangekomen op de gemeentewerf, bleek dat enkele mannen al druk in de weer waren en ik werd gevraagd om dit keer met de vrachtwagen mee te gaan die de hoofdwegen moest strooien. We hebben onder andere Steenenkamer en Diermen gedaan en alles wat daartussen ligt.
Dit was weer een heel andere ervaring en op deze manier kon ik vanaf mijn hoge zitting genieten van de zonsopgang in Diermen, met zo hier en daar laaghangende flarden mist, wat wel een heel mooi plaatje opleverde.
Ook deze chauffeur stelde het erg op prijs dat er wat aandacht was voor dit werk en wat mij ook nu weer opviel, is dat deze mannen zich ook echt verantwoordelijk voelen voor hun werk. Ondanks dat ze dit er naast hun gewone dagelijkse werk extra bij doen, beleven ze er veel plezier aan.
De zoutvoorraad was erg aan het slinken, dus moest er doordacht mee omgegaan worden en men hoopt dat er morgen weer een lading gebracht wordt. Er bestaat blijkbaar ook een zoutloket, dat gestuurd wordt door de overheid, alwaar men het overzicht houdt over de voorraden van verschillende gemeentes en waar wij als gemeente Putten ook bij aangesloten zijn.
Kees Aalders gaf nog aan dat hij een zeer goed contact heeft met Roelof en met hem een goede samenwerking heeft met regelmatig overleg. Na afloop hebben we nog wat foto’s gemaakt, maar helaas waren er al twee mensen naar huis en één zat ergens aan het Huinerkerkpad vast. Deze werd door een collega gered, dus kon ik maar met één medewerker op de foto.
Nou mensen: dit was dus mijn begin van tweede kerstdag en ik moet zeggen dat ik mij onderweg zat te bedenken dat ik vorig jaar om deze tijd dus niet had kunnen bedenken dat ik dit soort dingen mee zou gaan maken. Maar ik vind het werk voor Wij Putten wel een hele ervaring.
Fijne dag gewenst,
Wilma
