Versleten groen is iets nieuws voor mij. Een term waar mijn fantasie mee aan de haal gaat. Ik zie gekromde eiken, stijf van reuma. Hortensia’s met kalende bolletjes, lavendelhagen die verstokken en een tehuis waar uitgerangeerd plantgoed verder mag slijten.
Puttens schijnt gebukt te gaan onder bejaard groen en voor versletenen is in ons land geen plaats. Dat uitgebluste rollatorvolk kost klauwen geld en fraai ziet het er niet meer uit, weg er mee! Er gaan dan ook geluiden dat oud Puttens groen plaats moet maken voor verharding. Dat de samenleving verhard is al erg genoeg, openbare groenstroken hiermee confronteren druist in tegen wat de gemeente uit wil dragen; Namelijk dat de natuur de kleur bepaalt. Soms uitbundig, soms ingetogen en behoudend. Niet doen dus dat dicht plempen met stenen, hoogst verwerpelijk. Het doet groenbeleving struikelen.
Participeren heb ik horen roepen. De goegemeente erbij betrekken en een stukje groen laten aannemen. Nu ben ik persoonlijk een beetje adoptie moe. Ik heb al een plofkip ter adoptie aangenomen, een zwerfhond uit Portugal, een foeilelijk beest, en ook Bokito was een beetje van mij. Dus om groen te adopteren, ik weet niet. Dit betekent immers ook dat je er voor moet zorgen, vertroetelen en met liefde omringen. Ik ben even de wijk in gegaan om de groenstaat van de gemiddelde achtertuin in ogenschouw te nemen. De uitkomst was onthutsend. De mens is aards lui, constateerde ik. Geplaveide, pretentieloze tuinen beheersen het beeld. Navraag bij een tuincentrum bevestigt onze luiheid; Bestrating is hot. Klinkers in ruitvorm, visgraatmotief of elleboogverband die slechts ruimte laten voor een barbecue, kunststof tuinstoelen en een gekunsteld vijvertje met een kaboutertje die staat te hengelen naar niks. Veel groen heb ik niet gespot, of het moeten die plastic kratjes zijn waar 24 flesjes inpassen. Nee, als we het aan de gemiddelde burger over moeten laten lijkt asfalteren van versleten groen de enige optie. De burger moeten we in deze dus maar elimineren, anders komt er niks van terecht.
Uitbaters van groen of daaraan gerelateerde bedrijven kunnen wel een handje helpen. Zij dragen immers een visie uit die gericht is op groei. Een strook openbaar groen aannemen zal hen toch aanspreken. Een bescheiden sponsorcontractje moet echt wel lukken. Als dank mag hun naam op een eiken houten bordje de groenstrook vertegenwoordigen. Een eervolle vermelding in de gemeentegids lijkt ook billijk.
In het onderhoud van de groenstroken kunnen scholen voorzien. Een beetje noeste arbeid doet de kinderen goed en zal obesitas doen krimpen. Ook kan het geen kwaad de banden met de natuur wat aan te halen en ze groenbewuster te kneden. Bij een appel denken ze namelijk eerder aan een IPad van Steve Jobs dan aan een goudrenet van Boer Dirk. Misschien kunnen op scholen kwekerijtjes verrijzen waar kweekgoed gaat gedijen en op termijn de arbeidsmarkt kan bestormen om pensioengerechtigd groen te vervangen
Ik roep ook maar wat, dat moge duidelijk zijn. Maar groei is belangrijk, in de breedste zin van het woord. Bedenk ik plots nog iets. Mocht u in het bezit zijn van stekjes die groei behoeven, dan lijkt het mij zinvol deze aan te bieden aan wethouder Koekkoek. Openbare werken gaat Roelof helemaal voor. Al was hij tijdens de groenreparaties die Wij Putten bij Zorgboerderij Goedland verzorgde onzichtbaar. De aangeboden stekjes kan hij tijdelijk in zijn achtertuin opkuilen tot versleten groen om verjonging vraagt. Uiteraard heb ik enige research gepleegd en over het muurtje van de heer Koekoek gegluurd om de beschikbare ruimte te polsen. Een vervent aanhanger van verstening, zo bleek. Het is dus zaak mankracht te ronselen om de zaak te ontmantelen alvorens over gegaan kan worden tot stekken. Een uitnodiging op Facebook lijkt mij voldoende!
